سطح سیاره زمین مملو از رشته کوه است. کوه ها تقریباً در تمام قاره ها یافت می شوند. از بین همه سیستم های کوهستانی ، توجه کوهنوردان و کاوشگران هنوز توسط هیمالیا جلب می شود. این کوههای آسیایی تقریباً دو و نیم هزار کیلومتر امتداد دارند. اینجاست که بلندترین قله جهان - کوه اورست - واقع شده است.
مروارید هیمالیا
اورست با شکوه در میان برف های هیمالیا به ارتفاع 8848 متر افزایش می یابد. این کوه اغلب به صورت مجازی قطب ارتفاع زیاد کره زمین نامیده می شود. از نظر جغرافیایی ، اورست در مرز چین و نپال واقع شده است ، اما قله خود متعلق به قلمرو چین است ، تاج اصلی خط الراس هیمالیا.
نام دیگر این قله Chomolungma است که در ترجمه از زبان تبتی به معنای واقعی کلمه "مادر الهی زندگی" است. نپالی ها قله را "مادر خدایان" می نامند. نام "اورست" در اواسط قرن نوزدهم مطرح شد تا نام رئیس نظرسنجی هند بریتانیا ، جورج اورست را جاودانه کند.
این اورست بود که اندازه گیری های اوج خود را منتشر کرد و پس از آن Chomolungma به عنوان بلندترین قله این سیاره شناخته شد.
منطقه ای که اورست در آن قرار دارد یکی از معدود مکانهای کره زمین است که توسط تمدن خراب نشده است. مسیر منتهی به قله یکی از جالب ترین و مهیج ترین مسیرهای جهان قلمداد می شود. برای داشتن دید خوب از قله اورست ، باید مسافت قابل توجهی را طی کنید. اما کسانی که این مسیر را دنبال می کنند با منظره ای که پیش روی آنها قرار می گیرد پاداش می گیرند.
اورست - برای روحیه قوی ها
از نظر ظاهری ، Chomolungma شبیه هرمی با شیب جنوبی کمی تندتر است. یخچال ها از رشته کوه های بلند به همه جهات گسترش می یابند که در ارتفاع حدود 5000 متری شکسته می شوند. شیب تند جنوب قادر به نگه داشتن یخ و برف روی خود نیست ، بنابراین در معرض آن قرار دارد. بدون یخ و دنده های هرم کوه.
مردم تلاش کردند بلندترین قله چندین دهه جهان را فتح کنند. اما فقط در اواخر ماه مه 1953 ، دو عضو شجاع سفر بعدی اولین صعود موفق به اورست را انجام دادند. از آن زمان ، بسیاری از جسارت ها از این قله بازدید کرده اند ، اگرچه هر صعودی موفقیت آمیز نبود. دلایل این امر پایین بودن درجه حرارت ، کمبود اکسیژن و وزش باد شدید است که کوهنوردان را از پایشان بیرون می کشد.
فقط پس از چند توقف می توانید به اوج برسید.
در طول نیم قرن گذشته ، بیش از دو هزار کوهنورد از سراسر جهان از Chomolungma بازدید کرده اند. تاریخچه چنین صعودهایی پر از حوادث غم انگیز است: بیش از ده نفر بر اثر سرمازدگی ، کمبود اکسیژن و نارسایی قلبی جان خود را از دست دادند. افسوس که حتی آموزش کوهنوردی حرفه ای و تجهیزات مدرن نیز نمی تواند موفقیت در چنین کار خطرناکی مانند فتح اورست را تضمین کند. قله ای غرورآفرین و باشکوه اشتباهات و ضعف ها را نمی بخشد.
