الماس سخت ترین ماده ای است که در طبیعت یافت می شود. با این حال ، آنها همچنین با استفاده از الماس های دیگر که دقیقاً برای همین منظور ساخته شده اند ، پردازش ، برش ، وجهی ، آسیاب و پرداخت می شوند.
اعتقاد بر این است که هندوهای باستان اولین کسانی هستند که الماس را پردازش می کنند. آنها متوجه شدند که اگر دو سنگ را به هم بمالید ، آنها شروع به خرد شدن می کنند ، و درخشش آنها به طور قابل توجهی افزایش می یابد. این روند خیلی دیرتر - در قرن پانزدهم - به اروپا رسید. در این زمان ، جواهرساز دوک لودویگ ون برکم ابتدا شروع به برش الماس کرد. نسخه اول "سانسی" نامگذاری شد.
در قرن هفدهم ، فناوری به جایی رسید که الماس یاد می گیرد چطور ببیند. اره های اول شبیه یک سیم آهنی ساده بودند ، اما سطح آن با پودر الماس اشباع شده بود. روند اره کاری خود به طرز باورنکردنی طولانی شد. به عنوان مثال ، الماس Regent که 410 قیراط وزن داشت ، باید با استفاده از مقدار فوق العاده زیاد پودر الماس ، به مدت 2 سال برش داده شود.
پردازش مدرن
در دنیای مدرن ، الماس ها با استفاده از ماشین های مخصوص بریده می شوند ، میله های برنز با ضخامت بیش از 0.07 میلی متر بر روی آنها خیلی سریع می چرخند. همزمان ، یک تعلیق مخصوص الماس به طور مداوم به دیسک خورانده می شود. همچنین ، با کمک تاسیسات مدرن ، می توان تخلیه الکتریکی ، التراسونیک ، لیزر و سایر انواع پردازش را فراهم کرد.
برش الماس برای ساخت الماس صیقلی سخت ترین و مسئولیت پذیرترین فرآیند محسوب می شود. این کار با استفاده از یک دیسک مسی در حال چرخش با سرعت باورنکردنی انجام می شود. الماس های کوچک به داخل آن فشار داده می شوند ، که دستیابی به چنین وضوح شگفت انگیزی را امکان پذیر می کند. کمتر معمولاً از دیسک چدن و پودر الماس رقیق شده در روغن زیتون استفاده می شود.
شکل سنگ و چینش صورت ها به گونه ای ساخته شده است که نوری که روی سنگ می بارد از آن عبور نمی کند بلکه از تمام سطوح داخلی منعکس می شود. این امکان را برای یک بازی باورنکردنی از نور فراهم می کند.
مشکلات در برش
شایان ذکر است که برش الماس نه تنها یک کار دشوار ، بلکه فرایند بسیار طولانی است. سنگهای بزرگ را می توان برای چندین ماه پردازش کرد ، در حالی که سنگهای منحصر به فرد - برای چندین سال. جرم الماس در طی این عملیات ممکن است سه یا دو برابر کاهش یابد ، اما ارزش سنگ خود بسیار بیشتر می شود.
بنابراین ، جواهرسازان باید نه تنها صنعتگران خوب ، بلکه ریاضیدانان بسیار خوبی نیز باشند. قبل از پردازش ، شکل آینده الماس با شرایط حداکثر انتقال نور و حفظ بیشترین جرم با دقت محاسبه می شود. با این حال ، اگر جواهرات پیشین مجبور بودند همه کارها را به صورت دستی انجام دهند ، اکنون رایانه ها عمدتا به آنها کمک می کنند ، که به آنها امکان می دهد این روند را خودکار کنند.
