به طور سنتی اعتقاد بر این است که بزرگداشت نه تنها یک وعده یادبود است ، بلکه یک دعا نیز است. علاوه بر این ، برگزاری یک بزرگداشت شامل بازدید از گورستان و تمیز کردن قلمرو آن است.
بزرگداشت ارتدکس درگذشتگان در درجه اول دلالت بر دعا دارد. و فقط بعد از آن میز یادبود است. البته ، مراسم تشییع جنازه ، روزهای نهم و چهلم ، از رویدادهای کم اهمیت دیگری نیست که همه اقوام ، دوستان نزدیک ، فقط آشنایان و همکاران از محل کار به آنها دعوت می شوند. با این حال ، برای یک بزرگداشت در 1 سال ، شما نمی توانید این کار را انجام دهید ، اما روز را در کنار نزدیکترین افراد در خانواده به نماز می گذرانید. همچنین ، یک سال پس از این واقعه غم انگیز ، بازدید از قبرستان رسم است.
چگونه می توان به مدت 1 سال بزرگداشت برگزار کرد؟
اگر شخصی در زمان حیات خود تعمید داده شده باشد ، در مراسم مذهبی مراسم بزرگداشتی برای وی صادر می شود. نماز برای افرادی که این دنیا را ترک کرده اند کمک بزرگی است. در واقع ، به طور کلی ، آن مرحوم نه به یک بنای یادبود و نه به یک وعده غذایی باشکوه احتیاج دارد ، تنها کاری که یک عزیز می تواند برای روح خود انجام دهد خواندن دعا و یادآوری کارهای خوب او است.
می توانید عصر روز قبل از بزرگداشت یا صبح همان روز مراسم عبادت مقدس را در کلیسا سفارش دهید. از جمله ، در هنگام صرف غذا ، از آن مرحوم بزرگداشت می شود. در این روز ، طبخ غذاهای مختلف مرسوم است: این لزوما یک سوپ است ، و دوم ، و به درخواست اقوام ، غذاهای مورد علاقه متوفی تهیه می شود. پنکیک ، ژله و شیرینی را فراموش نکنید.
در روز بزرگداشت مرگ آن مرحوم ، قطعاً باید از قبر وی دیدن کنید. در صورت لزوم ، آنها چیزها را آنجا مرتب می کنند: آنها حصار را رنگ می کنند ، گل ها ، سوزن ها را می کارند (توجا از همه بهتر ریشه می گیرد ، در عرض رشد نمی کند و ریشه نمی زند ، بلکه فقط به سمت بالا رشد می کند). اگر یک بنای یادبود موقتی بر روی قبر وجود داشت ، پس از آن در سال بعد از مرگ است که با یک اثر دائمی جایگزین می شود.
سفره ترحیم در مراسم بزرگداشت به مدت 1 سال
البته میزبانان می خواهند با افراد دعوت شده برخورد مطبوع تری داشته باشند اما نباید روزه های ارتدکس را فراموش کنیم. بنابراین ، اگر این بزرگداشت در روز روزه داری افتاد ، غذاهای ممنوع باید کنار گذاشته شوند و فقط غذاهایی که برای غذا مجاز هستند باید روی میز سرو شوند.
در میز ، یادآوری متوفی ، کارهای خوب و ویژگی های شخصیتی وی ضروری است. میز یادبود را به "اجتماع مست" تبدیل نکنید. به هر حال ، کلمه "بزرگداشت" از کلمه "به یاد داشته باشید" برخاسته است.
اولین غذایی که روی میز یادبود سرو می شود کوتیا است. این غلات برنج یا گندم پخته شده با عسل و کشمش است. هنگام خوردن غذا ، آنها در مورد مرحوم فکر می کنند. چنین غذایی نمادی از قیامت در نظر گرفته می شود ، طبق سنت ، می توان آن را با آب مقدس پاشید.
غذاهای بعدی روی میز یادبود ، یعنی آش ، نوع دوم ، بسته به سلیقه سلیقه متوفی یا صاحبان آن ، می تواند هر چیزی باشد. این می تواند سوپ رشته فرنگی مرغ یا بورچ غنی ، گولاش همراه با ماکارونی یا گوشت ژله ای ، پر شده با فلفل یا پلو باشد ، به شرطی که غذاهای گوشتی با روزه داری منعی نداشته باشند. برای پخت می توانید پای پر یا پنکیک را سرو کنید.
لازم به ذکر است که ایام بزرگداشت باید با خلق و خوی خوب برگزار شود ، روحیه داشته باشد و از مرحوم بخاطر ترک این دنیا آزرده خاطر نشود. علاوه بر این ، توزیع صدقه و لباس یا سایر موارد متوفی به نیازمندان در مراسم بزرگداشت صحیح تلقی می شود.
