در نگاه اول ، چیزی پروزایی بیشتر از سیب زمینی نمی تواند اختراع شود. اما تاریخچه این محصول ریشه ای به بیش از پنج هزار سال پیش برمی گردد. فراز و نشیب هایی در آن به وجود آمده است. او حتی بلافاصله نام معمول "سیب زمینی" را بدست نیاورد ، برای مدت طولانی "سیب زمینی" نام داشت.
چگونه سیب زمینی در اروپا ظاهر شد
در ابتدا ، اروپاییان بعد از اینکه چطور هندی های آمریکای جنوبی غده های آن را کنده اند ، سیب زمینی را قارچ می دانستند. از آنجا که شکل سیب زمینی شبیه ترافل شناخته شده قبلی بود ، آنها از اقوام محسوب می شدند.
محصول ریشه در قرن شانزدهم به اروپا آمد. اسپانیایی ها اولین کسی بودند که آن را امتحان کردند ، اما تأثیر خاصی روی آنها ایجاد نکردند ، زیرا آنها نمی دانستند که چگونه آن را درست بپزند. سیب زمینی ها از اسپانیا به ایتالیا نقل مکان کردند و در آنجا آنها را "tartufolli" نامیدند و از آنجا به بلژیک رسیدند. در آنجا او را به عنوان یک گیاه زینتی اشتباه گرفتند و در گلخانه ها کاشتند. اندکی بعد به پروس رسید. در آنجا پادشاه پروس فرمانی را در مورد کشت اجباری سیب زمینی صادر کرد که در نتیجه جنگ آلمانها در سالهای 1758 تا 1763 آلمان را از گرسنگی نجات داد. بعد از مدتی سیب زمینی ها به فرانسه رسیدند.
چرا سیب زمینی را "سیب زمینی" می نامیدند
سیب زمینی در فرانسه به عنوان یک گیاه زینتی روبرو شده است. از گلهای بنفش آن برای تزئین مدل مو و لباس استفاده می شد. فرانسوی ها خیلی دیرتر توجه خود را به غده معطوف کردند. از آنجا که تمام میوه ها و سبزیجات به شکل گرد به طور سنتی با یک سیب در ارتباط بودند ، سیب زمینی را "سیب خاکی" می نامیدند و سمی به حساب می آمدند. پزشکان فرانسوی با لجاجت بر این امر اصرار داشتند و ادعا کردند که "سیب خاکی" ناقل جذام و علت کدر شدن ذهن است. دانشمندان اما با پزشکان موافقت نکردند اما فکر کردند سیب زمینی برای معده فرانسوی بی ادب است. با این حال ، او فقط صد سال بعد ، با دست سبک آنتوان آگوست پارمنتیه ، کشاورز و داروساز پاریسی ، شروع به استفاده در غذا کرد.
اکنون در سرزمین مادری او می توانید بنای یادبودی را که برای یک داروساز برپا شده است مشاهده کنید و بر روی آن کتیبه "به نیکوکار بشریت" حک شده است. و کارشناسان آشپزی فرانسوی نام دستورالعمل سوپ سیب زمینی له شده خود پارمنتیه را جاودانه کردند و آن را "سوپ پارمنتیر" نامیدند.
در روسیه ، سیب زمینی دقیقاً مانند فرانسه - "سیب خاکی" نامیده می شد. این غذا منحصرا به عنوان یک غذای خوشمزه نادر طبخ می شد و در ضیافت های کاخ با شکر خورده می شد.
بعداً آن را سیب زمینی صدا کردند. ده سوری بلژیکی به دلیل شباهت زیاد آن به گیاه ترافل ، گیاه را "ترتفل" نامید. در آلمان ، این کلمه به "کارتوفلن" تبدیل شد و از آنجایی که روسیه در آن زمان به شدت به آلمان متمرکز بود ، نام روسی دقیقاً از یک آلمانی بود ، در روند کار کمی تغییر کرد. به این ترتیب نام جدید "سیب خاکی" ظاهر شد - "سیب زمینی".
