مومنان زنگ را بسیار دوست داشتند و از این رو مردم ارتدکس همه وقایع جشن و غم انگیز را با آن ترکیب کردند. پس از این بود که صدای زنگ نه تنها برای نشان دادن زمان خدمت ، بلکه برای بیان شادی ، پیروزی و ناراحتی مردم آغاز شد. از این رو ، انواع مختلف زنگ به وجود آمد که هر یک از آنها نام خاص خود را دارند و معنای خاصی دارند.
طبق سنتهای کلیسا ، صدای زنگ به دو گروه بزرگ تقسیم می شود: خود زنگ و بشارت.
نوع اول: زنگ خوردن واقعی
در واقع وزرای کلیسا که به صدا در می آیند ، زنگ زدن را صدا می زنند که با کمک همه یا چند زنگ کلیسا تولید می شود. چنین زنگی به چندین نوع تقسیم می شود:
- زنگ زدن
- دو زنگ
- صدای زنگ صدا
- نیم تنه.
زنگ زدن با زدن همه زنگ ها انجام می شود. چنین اعتصاباتی سه بار در سه مرحله انجام می شود. ابتدا همه زنگ ها زده می شود ، سپس کمی استراحت می کنند ، سپس یک ضربه و شکست دیگر ، سپس یک ضربه و شکست دیگر. بنابراین ، زنگ سه بار اتفاق می افتد.
هنگام ضرب و شتم ، پس از زدن یک زنگ بزرگ ، همه زنگ ها به یک باره زده می شوند و این بارها تکرار می شود.
دو زنگ - به چنین زنگی ضرباتی گفته می شود که دو بار بر روی همه زنگ ها ایجاد می شود. همزمان زنگ ها در دو مرحله به صدا در می آیند. Chime صدای متناوب زنگ است که با بزرگترین شروع می شود و با کوچکترین به پایان می رسد.
Busting یک زنگ آهسته است که به نوبت در هر زنگ 1 بار شروع می شود ، با کوچکترین شروع می شود و با بزرگترین پایان می یابد.
نوع دوم زنگ زدن: بشارت
وزرای کلیسا زنگ ها و سوت ها را ضرب های اندازه گیری شده در یک زنگ عظیم می نامند. این نوع ضربه در فاصله بسیار زیاد به خوبی شنیده می شود. به همین دلیل کارگران کلیسا تصمیم گرفتند از این زنگوله برای احضار مردم به عبادت استفاده کنند.
چنین زنگی را انجیل نامیدند زیرا با کمک آن بشارت و بشارت آغاز خدمات الهی اعلام شد.
بشارت به روشی خاص انجام می شود. نخست ، روحانی در حالی که منتظر کم رنگ شدن صدا است ، سه ضربه کند و کشیده وارد می کند و سپس ضربات سنجیده تری می زند. در این حالت ، بسته به اندازه خود زنگ ، ممکن است تأثیرات متفاوت باشد. اگر نسبتاً بزرگ باشد ، در تمام قطر زنگ تولید می شوند. اگر خیلی بزرگ نباشد ، زبان زنگ را به راحتی با یک طناب به لبه آن می کشند و با کمک تخته تنظیم شده ، با فشار دادن پا ضربات ایجاد می شود.
به نوبه خود ، انجیل به انواع مختلفی تقسیم می شود:
- معمولی (مکرر) - چنین زنگی با کمک بزرگترین زنگ تولید می شود ؛
- لاغر (نادر) - چنین زنگی با کمک یک زنگ کوچک در هنگام روز بزرگ وارد می شود.
اگر معبد چندین زنگ بزرگ داشته باشد ، و این با صومعه های بزرگ ، کلیساهای جامع ، لورها امکان پذیر است ، پس زنگ های بزرگ ، بسته به هدف آنها ، به چند نوع تقسیم می شوند:
- یکشنبه
- جشن ؛
- روزمره (روزانه) ؛
- پلی الئونی ؛
- کم اهمیت.
