معنای کاربردی حروف را در گفتار نوشتاری می توان به 3 گروه تقسیم کرد: تعیین صدای واکه (10) ، صامت (21) و عدم تعیین اصوات (2). بیشتر حروف برای نشان دادن اصوات در یک موقعیت اساسی و قوی استفاده می شوند. و تعیین اصوات در موقعیت تغییر یافته (ضعیف) توسط قوانین هجی تنظیم می شود.
سوال در مورد هدف حروف ، بیان یک یا یک مقدار صوتی دیگر ، سوال اصلی تئوری الفبا است. شناخته شده است که حروف الفبای روسی می توانند تک رقمی و دو رقمی باشند. معانی صدا در یک هجا ظاهر می شوند. در یک کلمه ، رابطه بین معنای حرف و صدا پیچیده است. قوانین استفاده از حروف به 2 دسته تقسیم می شوند: دسته اول در مورد معنی حروف زبان روسی صحبت می کند ، صرف نظر از هجی کلمات خاص (آموزه های L. Shcherba). به عنوان مثال ، این جمله که حرف "o" دارای دو معنی صوتی است - "o" و "a" - نادرست است. این فقط یک معنی دارد - "o" ، و این واقعیت که "o" در جایی شنیده می شود که صدای "a" شنیده می شود ، جایگزین این حرف مطابق با قوانین هجی مدرن است. دسته دوم مربوط به نوشتن است کلمات خاص به گفته یکی دیگر از زبان شناسان مشهور A. Gvozdev ، حرف "o" معنای جدیدی در کلمات "بزرگ" ، "کبوتر" ، "آب" و غیره دارد ، که صوتی است ، اما نه اصلی (اصلی) ، بلکه ثانویه. در این حالت ، حرف "o" بدون ابهام باقی می ماند. در نتیجه ، قوانین گروه اول قوانین گرافیکی هستند ، و دوم - قوانین هجی. استفاده از هر حرف به یک صدای خاص محدود می شود ، که می تواند باشد پیدا شده و خلاصه می شود ، اگرچه در کلمات خاص ، گاهی حتی در محل اتصال آنها جستجو می شود ("حفار بیمار بود - زمین / bb / olel.") تعاریف هدف اصلی (اصلی) و ثانویه نامه ، ب. اوسیپوف دقیق ترین هستند: معنی اصلی معنایی است که بدون توجه به قوانین املا در پشت حرف باقی می ماند. معنایی که به دلیل قوانین املایی است ، ثانویه (اضافی) نامیده می شود. معانی اصلی در حروف در موقعیت های قوی ذاتی هستند (واکه های تحت تنش ، صامت های قبل از مصوت) ، بقیه ثانویه هستند.
