از زمان های بسیار قدیم مروارید بعد از الماس دومین سنگ گرانبها محسوب می شده است. در طبیعت ، نمونه هایی از عجیب ترین اشکال و طیف گسترده ای از سایه ها وجود دارد. مرواریدهای طبیعی و طبیعی که از پوسته ای از کف دریا بدست می آیند ، هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مروارید اولین سنگی است که مردم شروع به استفاده از آن به عنوان جواهرات کردند. مرواریدها در نتیجه ورود جسمی خارجی به پوسته نرم تنان تشکیل می شوند که سپس در بسیاری از لایه های مروارید مادر قرار گرفته است. یافتن دو مروارید یکسان در طبیعت غیرممکن است ، که این سنگ را از ارزش خاصی برخوردار می کند.
گام 2
استفاده از مرواریدها از طلوع تمدن آغاز شد. استخراج صدف های مروارید رودخانه به دانش و مهارت خاصی احتیاج ندارد. در آب کم عمق ، گیرنده ها به آرامی در آب سرگردان می شوند و کف آن را کاوش می کنند. وقتی نرم تنان پیدا شد ، آن را به راحتی با دست یا پا بیرون آوردند. در رودخانه های عمیق و / یا سرد ، پوسته ها از قایق ها صید می شدند. برای این کار انواع انبرها ، تیرها ، توری ها و … استفاده می شد. مرواریدهای دریایی توسط غواصان استخراج می شدند. در ژاپن به آنها "آما" می گفتند. برای یافتن سه یا چهار مروارید خوب ، لازم بود پوسته های تن نرم تنان را باز کنید. تا 600 پوسته ساده برای یک گوهر وجود دارد.
مرحله 3
چندین نشانه وجود دارد که می توان پوسته مروارید را تشخیص داد. این موارد شامل انحنای دریچه ها ، تغییرات کوچک یا تغییر شکل دریچه ها ، آثار ضربه و ارتفاع طناب مانند در سطح پوسته است. مروارید اغلب در لبه شکمی پوسته ، در محدب ترین طرف قرار دارد.
مرحله 4
ارزش مرواریدهای آب شور کمی بیشتر از مرواریدهای آب شیرین است. مرواریدهای دریایی در حال حاضر در دریای سرخ ، خلیج فارس ، در سواحل ژاپن ، بحرین و جزیره سریلانکا استخراج می شوند. مرواریدهای رودخانه ای در روسیه ، چین ، آلمان ، آمریکای شمالی استخراج می شوند. مرواریدهای آب شیرین بیشترین سهم را در برداشت دارند.
مرحله 5
از آنجا که کار غواصان بسیار خسته کننده ، خطرناک و غالباً "ناشکرانه" است ، در آغاز قرن بیستم ، مردم شروع به پرورش مصنوعی مروارید کردند. برای انجام این کار ، نرم تنان در شرایط راحتی قرار می گیرند ، یک قطعه مروارید مادر وارد گوشته پوسته می شود و منتظر می ماند تا مروارید تشکیل شود.
