طبق یک افسانه باستانی ، مخترعان شیشه تاجران فنیقی هستند. در بازگشت از سرگردان خود ، در جزیره ایستادند و آتش روشن کردند. از گرمای زیاد ، شن و ماسه شروع به ذوب شدن کرد و به یک توده شیشه ای تبدیل شد. شیشه یک ماده بی شکل است و در برخی از خواص آن به یک مایع نزدیک می شود. این یکی از معدود موادی است که می تواند بدون از بین رفتن خصوصیات آن ، صد در صد بازیافت شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شیشه از سودا ، آهک و 70 درصد شن کوارتز تشکیل شده است. ناخالصی های آهک باعث براقیت و مقاومت در برابر تأثیرات مختلف شیمیایی می شوند.
گام 2
شیشه ماده ای بادوام و بسیار مقاوم در برابر سایش است. زباله های حاصل از آن صدها سال در محیط طبیعی از بین می رود. از حد شدید دما ، ترک می خورند و خرد می شوند. به تدریج به محصول نهایی پوسیدگی تبدیل می شود - تراشه های شیشه ، غیر معمول شبیه شن و ماسه.
مرحله 3
محصولات شیشه ای که در زمان خود خدمت کرده اند ، به راحتی قابل بازیافت هستند. لیوان دوباره ذوب می شود. علاوه بر این ، تولید یک محصول جدید از شیشه های شکسته 40 برابر ارزان تر از تولید همان مواد اولیه است.
مرحله 4
همه لیوان ها برای بازیافت مناسب نیستند. ظروف سفالی ، ظروف و شیشه های شکسته را نمی توان ذوب کرد.
مرحله 5
ضایعات شیشه باید با رنگ جدا شوند. این به این دلیل است که هر رنگ نقطه ذوب خاص خود را دارد. شیشه مرتب شده با دقت خرد شده ، در قالب ریخته می شود و مجدداً در کوره صدا خفه می شود و به صورت توده شیشه در می آید. افزودن مواد اولیه (سیلیکون ، آهک و سودا) ضروری است. و در حال حاضر از شیشه ذوب شده دوباره ، محصولات جدید ریخته می شوند.
مرحله 6
برای دادن رنگ دلخواه به لیوان ، باید اکسیدهای مختلف فلزی به آن اضافه شود. به عنوان مثال ، اکسید اورانیوم رنگ زرد می دهد و نیکل به رنگ بنفش در می آید ، در حالی که اکسید آهن بسته به غلظت ، شیشه را آبی و حتی قرمز مایل به قهوه ای می کند.
مرحله 7
نقطه ذوب شیشه بسیار زیاد است و به رنگ آن بستگی دارد. هرچه شیشه برای بازیافت تیره تر شود ، درجه حرارت بیشتری برای ذوب مجدد آن لازم است. برای دادن شیشه به شکل لازم ، باید آن را تا 1000 درجه سانتیگراد گرم کنید.
