در اواسط قرن گذشته ، پیتر هیگز ، فیزیکدان نظری انگلیسی ، وجود ذره ای را که الگوی اساسی جهان است ، پیش بینی کرد. این میکرو شی که در محافل علمی "ذره خدا" نامیده می شود ، به طور آزمایشی کشف شد. ایده استاد دانشگاه ادینبورگ به لطف برخورد دهنده بزرگ هادرون - یک نصب بزرگ برای مطالعه ذرات بنیادی - تحقق یافت.
فرضیات هیگز مبتنی بر وجود یک میدان "بار آور" خاص بود که ذرات بنیادی پرواز از طریق آن با آن تماس می گیرند. این فیزیکدان وابستگی نیروی برهم کنش ذرات شکسته شده از محیط به سرعت و جرم نهایی آنها را کشف کرد. بنابراین ، در محافل دانشمندان ، ایده یک شتاب دهنده قدرتمند متولد شد ، که قادر به جدا کردن بخشی از میدان و ترتیب نوعی "انفجار بزرگ به صورت معکوس" است.
قسمت "بار" توسط انگلیسی پیش بینی شده براساس قوانین مکانیک کوانتوم بود و از کمیتی تشکیل شده بود که هم موج است و هم ذره. بوزون نامی است که در علم به کوانتوی میدان فرضی هیگز داده می شود.
هدف از این آزمایش ، شکسته شدن یک جفت بوزون و پروتون هیگز با ضربه ای قدرتمند بود. در نتیجه ، پروتون آزاد شده ، در خارج از یک محیط خاص ، به یک فوتون نور و بوزون مورد جستجوی هیگز تبدیل می شود.
آزمایشات مربوط به اولین برخورد دهنده ، که تحت حمایت سازمان تحقیقات هسته ای اروپا ساخته شده بود ، از اوایل دهه 1980 آغاز شد. یافتن بوزون هیگز در آن زمان امكان پذیر نبود ، اما بسیاری از نتایج مثبت مثبت دلگرم كننده و دلگرم كننده بودند.
آزمایش ها در برخورد دهنده بزرگ هادرون ، که در منطقه دریاچه ژنو برپا شده بود ، از سر گرفته شد و بیش از یازده سال ادامه یافت. این تحقیق پارامترها را اصلاح و دامنه اندازه گیری را تعیین کرد.
چندین سال انتظار و هزینه های چشمگیر برای یک پروژه علمی ثمر داده است. در بیانیه مطبوعاتی رسمی CERN (سازمان تحقیقات هسته ای اروپا) در تاریخ 4 ژوئیه 2012 ، اظهارات محتاطانه ای در مورد نشانه های واضح و آشکار وجود ذرات جدید هیگز بیان شد. با وجود احتمال کمی خطا ، اکثر دانشمندان اطمینان دارند که جستجو برای بوزون هیگز با پیروزی کامل به پایان رسیده است.
