مارکسیسم روسیه به عنوان یک جنبش فلسفی ، اجتماعی و سیاسی در اواخر قرن نوزدهم ، پس از ایجاد گروه آزادی کار ، به ریاست G. V. پلخانف با شکستن ایده های ارتجاعی پوپولیسم ، اولین مارکسیستهای روسی پایه و اساس استقرار ماتریالیسم دیالکتیکی و تاریخی را در خاک روسیه بنا نهادند.
اولین مارکسیست روسی G. V. پلخانف
جورجی والنتینوویچ پلخانوف را اولین مارکسیست روسی می دانند. در سال 1883 ، پلخانف به همراه گروهی از همرزمانش که توسط اندیشه های مارکس و انگلس رانده شده بودند ، سازمانی را ایجاد کردند به نام آزادی کار. با ماركسيست هاي روس كه عميقاً در آثار بنيانگذاران ايدئولوژي علمي پرولتاريا فرو رفته بود ، مبارزه اي آشتي ناپذير را عليه عقايد فلسفي پوپوليسم كه بر موضع آرمان خواهانه بود ، آغاز كردند.
در طول زندگی خود G. V. پلخانف چندین اثر اساسی فلسفی خلق کرد که در آنها ایده های ماتریالیسم دیالکتیکی را توسعه داد. کارهای اصلی پلخانف در فلسفه مارکسیسم "در مورد توسعه یک دیدگاه مونیستی از تاریخ" و "س questionsالات اساسی مارکسیسم" است. نویسنده اهمیت ویژه ای را به ترکیب روش دیالکتیک در درک تاریخ و دیدگاه های مادی در مورد جامعه قائل شد.
در و. لنین به عنوان بزرگترین نظریه پرداز مارکسیسم
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف (لنین) به حق بزرگترین و شناخته شده ترین مرجع جهانی در زمینه فلسفه مارکسیست شناخته می شود. فعالیتهای انقلابی وی از اواسط دهه آخر قرن نوزدهم آغاز شد. لنین وقت زیادی را صرف مطالعه عمیق میراث مارکس و تمرکز بر فلسفه مادی گرایی او کرد. رهبر آینده پرولتاریا به درستی اعتقاد داشتند که رویه جنبش انقلابی باید از مبانی فلسفی محکمی برخوردار باشد.
لنین کاملاً با اندیشه های مارکس عجین شده بود که کل تاریخ آرا فلسفی از یک مبارزه آشتی ناپذیر بین آرمان گرایی و ماتریالیسم تشکیل شده است. رهبر مارکسیستهای روسیه به طور جامع و عمیق نظریه ماتریالیسم دانش را که به شکل تئوری بازتاب لنین بود ، کار کرد. لنین تبلیغات اندیشه های مارکسیستی را در یک مبارزه مداوم با آرمان گرایان و همرزمانش که سعی در تحریف اصول ماتریالیسم تاریخی و دیالکتیکی داشتند ، انجام داد. لنین نویسنده تعدادی از آثار فلسفی است که کتاب اصلی "ماده گرایی و انتقاد از تجربه" را اصلی ترین آنها می داند.
دیدگاه های فلسفی A. V. لوناچارسکی
آناتولی واسیلیویچ لوناچارسکی ، شخصیتی برجسته در جنبش سوسیال دموکراتیک روسیه قبل از انقلاب ، نیز به توسعه فلسفه مارکسیسم کمک کرد. اما باید توجه داشت که وی از نظر او همیشه ثابت نبوده و مورد انتقاد عادلانه و بی رحمانه لنین قرار می گرفت. پس از شکست اولین انقلاب روسیه ، لوناچارسکی حتی در موقعیت ماشیسم قرار گرفت ، یک جریان فلسفی التقاطی که خود را در برابر جهان بینی ماتریالیستی قرار می داد. در یک زمان او همچنین سعی در ترکیب مارکسیسم با دین داشت.
متعاقباً ، لوناچارسكی نظرات فلسفی خود را اصلاح كرد و به سمت مارکسیسم كلاسیك روی آورد. وی تعدادی از آثار را نوشت که شامل موضوعات درک فلسفی دین ، زیبایی شناسی و فرهنگ پرولتری بود. با آغاز مرحله شوروی در فلسفه روسیه A. V. لوناچارسکی از تحقیقات نظری دور شد و شروع به پرداختن به مسائل مربوط به آموزش و فرهنگ کرد.
