یک محصول فلزی برای اتصال یک شی به سطح (به عنوان مثال ، یک ورق کاغذ به یک تخته) را فشار می نامند زیرا اغلب از آنها برای لوازم التحریر استفاده می شود. به عنوان مثال ، برای اتصال ورق های کاغذ طراحی و کاغذهای دیگر به صفحه نقاشی. و همچنین به منظور تعمیر کاغذ رومیزی روی میز.
تاریخچه اولین فشار دادن پین ها
بین سالهای 1902 و 1903 در شهر لیچن آلمان ، ساعت ساز یوهان کرستن پایه فشار را اختراع کرد. او ایده خود را به تاجر اوتو لیندستد فروخت. و در حال حاضر برادر اتو ، پل ، آن را در سال 1904 ثبت اختراع کرد. به لطف این حق ثبت اختراع ، Lindstedt میلیونر شد و ساعت ساز Kirsten هرگز ثروتمند نشد.
تقریباً همزمان ، در سال 1900 در آمریکا ، ادوین مور شرکتی را تأسیس کرد که سرمایه آن چیزی بیش از 100 دلار بود. سپس دکمه مدرن "سنجاق دسته دار" یا "پین دسته دار" نامیده می شد. پس از مدتی ، مور تولید را افزایش داد ، که هنوز هم با موفقیت وجود دارد. از ژوئیه سال 1904 تا به امروز ، شرکت Moore Push-Pin در میان سایر لوازم اداری ، پایه های فشار آشنا با دسته پلاستیکی را تولید کرده است. به طور معمول ، دسته از نظر شکل به یک استوانه شبیه است. برای راحتی بیشتر اغلب برآمدگی های حلقوی وجود دارد. یک نقطه فلزی از مرکز دسته پلاستیکی بیرون زده است. طول آن معمولاً بیشتر از دکمه های دیسک شکل است. برای پایداری ، طول نوک مستقیماً با قطر دسته دیسک متناسب است.
Pushpin در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
در اتحاد جماهیر شوروی ، دکمه ها ظاهری کاملاً متفاوت داشتند. آنها را می توان در دو گزینه یافت: مهر جامد و پیش ساخته. روی سطح دور ، سطح کمی محدب تعداد دکمه ، علامت تجاری شرکت سازنده آن و همچنین حاشیه مهر شده بود. دکمه ها بسته به قطر سر و ارتفاع میله چهار عدد بودند: 1 ، 2 ، 3 و 4.
این فشارها سپس توسط بنگاه های صنعت محلی تولید و در جعبه های مقوایی 25 ، 50 و 100 تایی از 4 عدد بسته بندی شد. اگر 100 دکمه در جعبه وجود داشته باشد ، یک دکمه کششی به شکل چنگال نیز اضافه می شود.
برای جلوگیری از زنگ زدن دکمه ها در حین نگهداری و باقی نماندن روی کاغذ در آینده ، آنها در اتاق های خشک و بسته نگهداری می شدند. میله باید محکم باشد تا وقتی که به سطح فشار می یابد خم نشود ، چه رسد به شکستن. مقاومت میله در هنگام پذیرش محصول با ده بار فشار دادن آن در چوب کاج یا صنوبر بررسی شد.
دکمه قدیمی شوروی از یک نقطه و یک درپوش تشکیل شده است. یک سوراخ مثلثی در آن ایجاد شده است ، که همانطور که گفته می شود ، شکل نوک را تکرار می کند ، زیرا نوک از کلاهک بریده می شود و عمود بر آن خم می شود. معمولاً این نقطه به شکل یک مثلث متساوی الاضلاع است و درپوش آن به شکل یک دیسک است.
