واسیلی گریگوریویچ پرووف استاد شناخته شده نقاشی واقع گرایانه روسی است. او مانند بقیه هنرمندان دوره گرد تلاش می کرد تا در نقاشی داستان های زندگی را با تمام رنگ ها و جزئیات منتقل کند. تابلوی نقاشی "ترویکا" لقب آکادمیک را به وی بخشید.
موضوع
مضمون کار و اندوه در زندگی مردم عادی برای پرو هیچ چیز تازه ای نبود. بومهای وی ، مانند وداع با مردگان ، پر از ناامیدی و ناامیدی است ، که اغلب در اواخر قرن در زندگی روسیه نفوذ می کند. لغو رعیت ، ظهور سرمایه داری - همه اینها دهکده ای را که قرنها طبق سنت زندگی کرده بود ، به هیجان آورد. یک پدیده جدید نیز ظاهر شده است - کار کودکان. اگر کودکان زودتر خیلی کم به کارهای سنگین بدنی مشغول بودند ، پس گسترش "کار فصلی" منجر به ظهور مفهوم "کودک کار" شد. این در مورد این است که نقاشی پروو می گوید ، که بلند پروازانه ترین کار در تمام کارهای او است. در سال 1866 نوشته شده است.
شرح
نقشه اصلی این تصویر سه کودک (یک پسر و دو دختر) است که یک سورتمه را از میان برف می کشند و یک بشکه آب روی آن قرار دارد. این کنایه از کار است. اگر سه اسب در یک تیم معمولاً سه اسب نامیده می شود ، پس نقش اسب ها به عهده کودکان بود. آنها رنگ پریده و لاغر هستند ، لباس هایشان نشت دارد و برای مدت طولانی نیاز به تعمیر دارند. با قضاوت بر روی پوسته یخ روی بشکه ، سرمای شدیدی وجود دارد که بچه ها با لباسهای ریش خورده خود را نجات نمی دهند. پشت بشکه توسط یک مرد بالغ پشتیبانی می شود ، که سهم او از کار کمتر نمی شود. اما او در حال حاضر به اندازه کافی بالغ است ، اما کودکان در حال افزایش هستند. چهره های آنها خسته شده است ، و پسر تقریبا در حد قدرت خود است و بار خود را می کشد. سگی در این نزدیکی فرار می کند. در پس زمینه آنها ، دیوارهای یک کرملین خاص و یک کلیسا از پشت دیده می شود. این تصویر با رنگ های خاکستری طراحی شده است ، که فضای را بیش از حد تاریک و ناخوشایند می کند. باد یخی از بوم می وزد. این تپه احتمالاً فقط یکی از موانعی است که این موکب غم انگیز باید از آن عبور کند. اما او همچنین قدرت فاتحان آنها را بیرون می کشد. چه کسی می داند که آنها با چنین زحمتی چه مدت تحمل می کنند.
تاریخ آفرینش
داستان مربوط به خلق تصویر نیز پر از تراژدی است. پروف به سرعت ماهیت نوشتن شخصیت های زن را پیدا کرد. با پیدا شدن نمونه اولیه پسر ، نقاشی تقریباً کامل بود. نمونه اولیه قهرمان پسر دهقان Vasya بود که مادرش پروف به طور اتفاقی ملاقات کرد. او که متوجه شد واسیا قهرمان اوست ، آنها را به استودیو برد و با نشان دادن تصویر ، اجازه کپی پرتره پسر را برای این نقش گرفت. اجازه گرفت.
واسیا تنها فرزند زن بدبختی بود که پیش از این دو فرزند و همسرش را دفن کرده بود. و مادرش به زودی آخرین پسر خود را از دست داد. چهار سال پس از مرگ پسرش به پروو آمده بود ، او التماس کرد که نقاشی را بخرد و همه چیزهای ساده ای را که می تواند جمع کند ارائه دهد. پروف توضیح داد که این تابلو قبلا توسط پاول ترتیاکوف خریداری شده بود و تنها راهی که می توانست کمک کند انتقال آن به گالری ترتیاکوف و نشان دادن بوم بود. با دیدن این تصویر که دقیقاً توسط قلم موی هنرمند تکرار شد ، زن به زانو افتاد و شروع به دعا برای تصویر کرد. بعداً ، زن دهقان هدیه ای دریافت کرد - تصویری از واسیا توسط دست پروو.
