هنگام شناخت یک دروغگو ، نباید فقط توسط چشم خود هدایت شوید. یادآوری نکته اصلی هنگامی که فرد صادقانه رفتار می کند ، حتی در حالت استرس ، مهم است ، رفتار ، گفتار و دیدگاه های او به یک کل واحد متصل می شود.
انزجار یک دفاع طبیعی است. در دوران باستان ، نگاه مستقیم به معنای یک چالش بود. هنگام ملاقات با حیوانات وحشی ، فرد اگر قدرت آنها را تشخیص می داد و برای محافظت از خود در برابر حمله نمی خواست وارد درگیری شود ، نگاه می کرد. حیواناتی که برتری نشان می دهند قبل از اینکه از دیدشان ناپدید شوند همان رفتار را دارند. بنابراین ، شخصی با پاسخ دادن به س ofال مخاطب ، ناخودآگاه چشم های خود را دور می کند ، نه به این دلیل که دروغ می گوید ، بلکه به این دلیل که نمی خواهد یا نمی تواند خود را در معرض خطر قرار دهد ، اعم از گفتار یا عمل. افرادی هستند که بندرت دروغ می گویند. به عنوان یک قاعده ، آنها پس از آن بسیار نگران هستند ، اغلب خود را تحویل می دهند و معمولاً توبه می کنند. با فریب ، آنها یا نگاهشان را دور می کنند یا نگاهشان را پایین می آورند. در عین حال ، آنها بسیار عصبی هستند و تقریباً هیچ حرکتی بر حالت ها و حالات صورت ندارند. ضربه محکم و ناگهانی ، انقباض پا یا بازوها ، جابجایی چیزها از مکانی به مکانی دیگر همه نشانه های دروغ است. چشمان آنها اغلب به اطراف می پرند ، نگاه آنها به یک چیز معطوف نیست. وقتی فردی اضطراب را تجربه می کند ، می تواند با سرعت چشمک بزند ، کف دستش عرق می کند ، گونه ها رژ می زند و … با این حال ، شایان توجه است که پلک زدن مکرر نیز با روند فکر همراه است و هیجان می تواند ناشی از موضوع مکالمه باشد. توجه کنید که چشمان گفتگو به کجا معطوف می شود. اگر او به بالا و چپ نگاه کند ، به حافظه او دسترسی پیدا می شود و اگر به بالا و راست نگاه کند ، شاید با نوعی تصویر بصری روبرو شود. وقتی نگاه به سمت پایین معطوف می شود ، می توان نتیجه گرفت که گفتگوی شما برای احساساتش جذاب است. همه اینها می تواند به سلاحی در دست یک فریبکار تبدیل شود. دروغگوها ممکن است هنگام پاسخ دادن به س intentionالی ، پلک های خود را عمداً مسدود کنند. مژه ها برای چند ثانیه بیشتر از حد معمول پایین می مانند. یک مکالمه فریب دهنده ممکن است اغلب چشمان آنها را لمس کند ، ناراحتی درونی و عصبی شدن را تجربه کند ، اما افرادی نیز وجود دارند که گفته می شود دروغ گفتن ماهیت دوم آنهاست. آنها با احتیاط خطی از رفتار خود را می سازند ، سعی می کنند با حرکات یا حالت های صورت به "من" واقعی خود خیانت نکنند. پیروی از نگاه چنین شخصی ممکن است بسیار دشوار باشد. گاهی اوقات مستقیم به چشمانش نگاه می کند ، در می یابد که این تنها راهی است که می تواند بر "صداقت" و "صداقت" خود تأکید کند. اما گاهی اوقات ، با تمرکز بر ارائه فریبکارانه از وضعیت ، نمی تواند به اندازه کافی نگاه و حالات چهره خود را کنترل کند. سپس دروغگو با تلاش برای متقاعد کردن گفتگوی خود ، تمام تلاش خود را برای قدرت چشم به کار می گیرد. در همان زمان ، به نظر می رسد که به طور غیر طبیعی برآمده هستند ، و در عین حال لب های آنها به خصوص در مکث بین کلمات به طور غیر ارادی فشرده می شوند. غالباً نگاه خود را به سمت بالا ، با تمام ظاهر خود ، به دیگران می فهماند که آسمان شاهد "صداقت" اوست.
