کلمه "چتر نجات" از "le parachute" فرانسوی آمده است - "وسیله ای که از سقوط جلوگیری می کند." در واقع ، چتر نجات فقط سرعت سقوط هوا را کاهش می دهد ، با این حال ، این اصطلاح در روسیه گسترده شده است و تا به امروز هیچ مترادفی در روسی ندارد.
نحوه کار با چتر
یک چتر مدرن متشکل از یک سایبان بزرگ ساخته شده از پارچه سبک مخصوص ، مهار ، یک ناودان کوچک خلبان ، یک کیف دستی ، یک کیف و یک فرم است. از یک دوره فیزیک دبیرستان مشخص است که جسمی که از ارتفاع افتاده به پایین سقوط می کند. با این حال ، اتصال چتر می تواند سرعت سقوط را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. دلیل این امر نیروی مقاومت هوا است که هنگام سقوط سایبان باز چتر ایجاد می شود.
اگر چتر باز را به سرعت به زمین بیاورید به راحتی می توانید این قدرت را احساس کنید. قابل توجه است که با کاهش تدریجی ، مقاومت مقاومت ضعیف تر است ، و با یک شدت - بیشتر. مقدار نیروی مقاومت متناسب با مساحت گنبد است. این سایبان است که قسمت پشتیبانی کننده چتر است و سرعت سقوط را به مقداری امن برای فرود کاهش می دهد. اهمیت ویژه ای به چین خوردگی صحیح چترها داده می شود. به هر حال ، باید در یک کوله پشتی جمع و جور جا بیفتد و به راحتی و بدون کوچکترین گیر و دره باز شود. چتر کوله پشتی توسط مهندس روسی G. E. Kotelnikov اختراع شد. در سال 1911
طراحی مدرن
اندازه و شکل سایبان مدل های مدرن چتر بسته به هدف می تواند بسیار متفاوت باشد. در هواپیمایی نظامی ، به طور عمده از گنبدهای مدور یا مربع استفاده می شود.
پارچه ابریشمی یا نخی بادوام و سبک به عنوان ماده گنبد استفاده می شود. شکل گرد گنبد با دوخت تعداد زیادی تابلوی گوه ای به دست می آید. تعداد آنها می تواند به 28 قطعه برسد ، و در مورد مدل های اضافی یا نجات - 24 قطعه. علاوه بر این ، هر یک از آنها نیز از دو یا سه نوار گوه ای شکل تشکیل شده است. یک پنجره گرد در مرکز باقی می ماند - قطبی که برای جبران شوک دینامیکی هنگام باز کردن سایبان و افزایش ثبات در هنگام حرکت کار می کند.
در سایبان های نوع مربع ، سوراخ قطب ایجاد نمی شود و تثبیت چتر در حین حرکت به سمت پایین با استفاده از گوشه های مورب سایبان حاصل می شود. تعداد آستین های اتصال گنبد به مهار را تعداد پنل های گوه ای شکل تعیین می کند.
ماده آویزها یک طناب ابریشمی یا پنبه ای با مقطع 4-6 میلی متر است. چنین طنابی می تواند بار 120-150 کیلوگرمی را تحمل کند. مهاربند مجهز به بندهای شانه ای است. نوارها با استفاده از نیم حلقه های فلزی به قلمه ها متصل می شوند. در این حالت ، طول خطوط تقریباً 6 ، 5-6 ، 7 متر است. در واقع ، مهار بر روی بدن چترباز قرار می گیرد. هنگام باز کردن سایبان ، این او است که به طور مساوی نیروی برخورد دینامیکی را توزیع می کند ، در نتیجه بدن چترباز را از آسیب و آسیب محافظت می کند.
