گروه تروریستی شبکه حقانی از سال 2004 تا 2005 در گزارش های آژانس های اطلاعاتی فعال در افغانستان و پاکستان ظاهر شد. نام این شبکه با نام فرمانده میدانی جلال الدین حقانی مرتبط است که علیه سربازان شوروی جنگیده است.
در زمان اقامت سربازان شوروی در افغانستان ، جلال الدین حقانی یک فرمانده میدانی مشهور بود ، وی با ارائه کمک های مالی توسط آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده حمایت شد.
پس از عقب نشینی نیروهای شوروی ، جنگ داخلی در افغانستان ادامه یافت. حقانی در چندین عملیات بزرگ شرکت داشته است ، اقتدار وی به طور قابل توجهی رشد کرده است. در سال 1992 ، وی در مذاکرات صلح بین طرف های درگیر شرکت کرد ، سپس وزیر دادگستری افغانستان شد و به مدت چهار سال این سمت را بر عهده داشت.
حقانی پس از تصرف کابل توسط طالبان در سال 1996 ، در کنار آنها گریخت و به عنوان وزیر امور مرزی منصوب شد. در عمل ، این امر منجر به این واقعیت شد که وی استان پکتیا را که محل استقرار اردوگاه های آموزشی القاعده بود که بعداً توسط آمریکایی ها تخریب شد ، کاملاً کنترل کرد. پس از شروع عملیات آمریکا علیه طالبان ، حقانی شروع به فرماندهی نیروهای مسلح آنها کرد ، اما نتوانست در برابر مهاجمان مقاومت کند. طالبان شکست خوردند ، حقانی شروع به جنگ چریکی کرد و به زودی توسط آمریکایی ها به عنوان یکی از شش تروریست تحت تعقیب طالبان معرفی شد.
اقدامات حقانی علیه نیروهای دولتی و ارتش ایالات متحده بسیار موفقیت آمیز بود ، از اواسط دهه 2000 ، گزارش هایی از افغانستان اشاره به "شبکه حقانی" کرد ، که نشان دهنده افزایش نفوذ این فرمانده جنگ است. از سال 2006 به همراه حقانی ، پسرش سراج الدین (سراج) مسئولیت شبکه را بر عهده داشت. از سال 2007 ، این سراج بود که در ارتباط با وخیم شدن سلامتی پدرش این گروه را اداره می کرد. گروه تروریستی حقانی که کاملاً به طالبان وابسته بود ، به طور مستقل عمل می کرد و هرگز تسلیم کسی نمی شد.
به زودی ، رهبری "شبکه حقانی" قبلاً شامل چندین نفر از اعضای خانواده بنیانگذار آن و تعدادی از فرماندهان میدانی بود ، این گروه چندین ولایت افغانستان را کنترل می کرد. از سال 2008 ، این گروه شروع به استفاده از بمب گذاران انتحاری برای انجام حملات تروریستی کرد ، مقامات ایالات متحده شروع به بزرگترین تهدید برای نیروهای آمریکایی در افغانستان دانستند. طبق اطلاعات سرویس های اطلاعاتی ، تعداد اعضای شبکه در سال 2010 از 4 تا 15 هزار نفر بوده است. به دلیل بسته بودن ماهیت این گروه ، تخمین دقیقتر مبارزان دشوار بود.
از سال 2008 ، پسر بنیانگذار این گروه ، سراج حقانی ، توسط ایالات متحده در لیست تروریست ها قرار گرفت ؛ از سال 2009 ، پاداش 5 میلیون دلاری برای اطلاعات در مورد وی اعلام شده است. در سال های بعد ، نصیرالدین حقانی ، خلیل الرحمن حقانی و بدرالدین حقانی به لیست تروریست ها اضافه شدند.
مدت ها بود که مقامات آمریکایی جرات نمی کردند "شبکه حقانی" را به طور رسمی در تعداد گروه های تروریستی قرار دهند ، زیرا آنها همچنان امیدوار بودند که با رهبران چنین جنبش تأثیرگذاری به توافق برسند. سرویس های اطلاعاتی کشور حتی جلساتی را با نمایندگان شبکه برگزار کردند ، اما آنها در رسیدن به توافق نتوانستند.
سرانجام در سپتامبر 2011 ، هنگامی که تروریست های شبکه حقانی به مقر نیروهای ناتو و سفارت آمریکا در کابل حمله کردند ، این وضعیت روشن شد. 16 نفر قربانی حمله شدند. مشخص شد که دستیابی به توافق با تروریست ها امکان پذیر نیست و در سپتامبر 2012 اعلام شد که ایالات متحده شبکه حقانی را به لیست گروه های تروریستی اضافه کرده است.
