نویسنده فرانسوی السا تریولت صادقانه تر از خواهر بزرگترش لیلی زیباتر بود. و در روابط با مردان بسیار لیزر است. با معرفی بریک به مایاکوفسکی ، او نمی دانست که چه عذابهایی را به شاعر تحمیل می کند.
قبل از مایاکوفسکی
پدر و مادر لیلی برک افراد کاملاً خلاق بودند. علی رغم این واقعیت که پدرش ، اوریا کاگان ، در مقام اصلی خود وکیل دادگستری در دادگستری مسکو بود ، وی همچنین عضو افتخاری محافل ادبی و هنری بود. مادر لیلی ، ملیت یهودی و اصالتاً لتونیایی ، در زمان خود از هنرستان مسکو فارغ التحصیل شد. به ابتکار او ، شب های موسیقی در خانه کاگان برگزار می شد ، جایی که آنها با نواختن پیانو و شعر خواندن لذت می بردند. در چنین خانواده ای ، لیلیا بریک در سال 1891 متولد شد.
در سال 1909 ، لیلیا وارد دانشکده ریاضیات دوره های عالی ویژه زنان شد. درک اینکه علوم دقیق به وضوح از آن او نیستند خیلی زود به دختر می آید. و کمتر از یک سال بعد ، او با اشتیاق در انستیتوی معماری مسکو در بخش نقاشی و مدل سازی تحصیل می کند. در سال 1911 لیلیا کاگان تحصیلات مجسمه سازی خود را در مونیخ ادامه داد. این سرگرمی خلاقانه تمام عمر با او ماند.
از زمان جوانی ، لیلیا به جذابیت خود برای مردان پی برد. علاوه بر این ، به معنای کلاسیک ، او یک زیبایی نبود ، اما دارای جذابیت ذاتی ، توانایی جذابیت ، جذب بود. افسانه های مسکو می گویند که فیودور شالیاپین در میان اولین کسانی بود که آژیر جوان را ارزیابی کرد. با دیدن او در یکی از خیابانهای شهر ، از کالسکه بیرون پرید تا لیلی را به کنسرتش دعوت کند. هیچ رابطه زشتی در روابط آنها وجود نداشت ، اما طرفداران دیگر خواستارتر بودند. لیلیا حتی پس از ازدواج با خاخام مسکو با وکیل اوسیپ بریک در سال 1912 روابط عاشقانه خود را ترک نکرد. راحتی در روابط با مردان این واقعیت را به او می داد که عقیم است. اولین بارداری نامشروع لیلی با سقط جنین به پایان رسید که باعث چنین عارضه ای شد.
ولودنکا
بریک و مایاکوفسکی از سال 1913 به طور غیابی یکدیگر را می شناختند ، زیرا هر دو در مورد یکدیگر از زبان السا تریولت که خواهر کوچک بریک و دوست خوب ، ولادیمیر مایاکوفسکی بود ، شنیده بودند. در سال 1915 شاعر "ابر در شلوار" منتشر نشده را در آپارتمان کاگان می خواند. اوسیپ بریک آنقدر خوشحال است که تصمیم می گیرد شعر را با هزینه شخصی منتشر کند. و او هنوز متوجه نیست که همسر جوان خود را از دست داده است. حالا کاگان ها با محبت مایاکوفسکی را "ولودنکایا" صدا می کنند.
در اولین انتشار آثار مایاکوفسکی ، که در سال 1928 منتشر شد ، همه آثار به لیلیا بریک اختصاص یافته است. حتی آنهایی که قبل از سال 1915 ، هنگام ملاقات ، نوشته شده اند. از سال 1916 ، آپارتمان آجر به آپارتمان آجر-مایاکوفسکی تبدیل می شود ، که ستون هایی از فرهنگ آن زمان مانند گورکی ، یسنین ، پاسترناک ، میرهولد از آن بازدید می کنند. لیلیا بریک مرکز طبیعی نوعی سالن ادبی می شود.
در سال 1918 ، مایاکوفسکی سرانجام به بریکس نقل مکان کرد. بعداً ، لیلیا خواهد نوشت که ، علی رغم عشق پرشور به ولادیمیر ، او همیشه اوسیپ را بیش از برادر ، شوهر یا پسرش دوست خواهد داشت. به گفته وی ، زندگی مشترک به دوستی او با اوسیپ یا روابط دوستانه وی با مایاکوفسکی آسیب نرساند. هر سه معتقد بودند که یکی با دیگری دخالت نمی کند.
بریکی. مایاکوفسکی
تا سال 1922 ، این زندگی مشترک غیر استاندارد کاملاً خوب ادامه دارد. مایاکوفسکی در ROSTA پوستر می نویسد و می کشد. پس از آن ، به دعوت لیلی ، آنها برای خواندن شعر شاعر به ریگا می آیند. در پایان سال 1922 ، اولین اختلاف ایجاد شد ، که با جدایی دو ماهه مشخص شد و پس از آن (در سال 1923) لیلیا و ولادیمیر دوباره با یکدیگر دیدار می کنند تا یک هفته دردناک و دیوانه را با هم در پتروگراد سپری کنند.
در سال 1924 ، از نظر ظاهری اختلاف آنها نهایی بود. مایاکوفسکی سفر می کند ، آجر در کنار هم امور عاشقانه خود را ادامه می دهد. با این وجود ، از سال 1926 ، این زن و شوهر همچنان رابطه جنسی خود را حفظ می کنند.در همان سال ، لیلیا به عنوان دستیار کارگردان آبرام روم به کار مشغول شد ، وی در سال 1927 تصویری از "سه مشانسکایا" (عشق سه) را منتشر کرد که رابطه مایاکوفسکی و بریکوف را توصیف می کند.
از سال 1928 ، لیلیا مشغول کنترل تجارت انتشارات ، ترجمه و نوشتن مایاکوفسکی بود. در فوریه 1930 ، زوج بریکوف به طور موقت عازم برلین و لندن شدند. در ماه آوریل ، مایاکوفسکی آخرین کارت پستال را به محبوب خود می فرستد و در همان روز به خودش شلیک می کند. یا همانطور که بعداً خواهند گفت ، او کشته خواهد شد.
کل بایگانی شاعر به بریکس تحویل داده می شود و لیلیا با شور و اشتیاق مجموعه ای از آثار خود را آماده می کند. بعداً ، به استثنای دوره از 1934 تا 1954 ، بریك با OGPU فعالانه همکاری می كند و با فرمانده "قزاقان سرخ" پریماكوف كه در سال 1937 سرکوب شده بود ازدواج می کند. آخرین شوهر او منتقد ادبی کاتانیان خواهد بود.
در دهه 1960 ، سالن خانه او در کوتوزوفسکی پروسپکت جای خود را به زندگی شعر آندره وزنزنسکی می دهد. مایا پلیستسکایا ، رودیون شوچدرین و دیگر چهره های فرهنگی آن زمان اغلب در اینجا بودند.
در سال 1978 ، لیلیا بریک ، که تصمیم گرفت دیگر نتواند خانواده و دوستانش را از عهده ناتوانی جسمی خود برد ، خودکشی کرد.
