گل رافلسیا بزرگترین گل جهان محسوب می شود. قطر این گیاه به بیش از یک متر رسیده و بیش از 10 کیلوگرم وزن دارد. رافلزیا برگ ندارد ؛ در زیر زمین ، این گل دارای رشته ای از نخ است. اینها هستند که غذای مورد نیاز گل را از ریشه انگورها استخراج می کنند و از خاک آب می گیرند.
شرح
رافلزیا از اندونزیایی ترجمه شده به معنی "bunga patma" - گل نیلوفر آبی است. این گیاه در جزایر کالیمانتان ، جاوا و سوماترا یافت می شود. 12 رافلزیا وجود دارد. در این میان محبوب ترین ها Rafflesia tuan muda و Rafflesia Arnoldi هستند که بیشترین گل را دارند. شایان ذکر است که حتی کوچکترین گل انواع این گیاه (Rafflesia Rizantes و Sapria) بسیار چشمگیر است - قطر 15-20 سانتی متر.
این گیاه به افتخار طبیعت شناس D. Arnoldi و T. S نام "Rafflesia" را دریافت کرد. رافلز اینها بودند که این "معجزه خارق العاده" گیاهان را در قسمت جنوب غربی سوماترا پیدا و توصیف کردند.
حقایق جالب
رافلزیا گیاهی خارق العاده است. این برگهای سبز ندارد ، که به لطف آنها روند فتوسنتز انجام می شود و هیچ ریشه ای وجود ندارد. رافلزیا نمی تواند مواد آلی لازم را به طور مستقل سنتز کند. به همین دلیل است که همه چیز را برای رشد طبیعی خود نیاز دارد ، و بر روی ساقه های آسیب دیده و ریشه انگور انگلی انگلی می کند. این به روش زیر اتفاق می افتد. این گیاه رشته هایی را تولید می کند که شبیه میسلیوم هستند. آنها در بافت گیاه انگور نفوذ می کنند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد شود.
دانه های رافلزیا بسیار ریز است ، بیشتر از یک دانه کنجد نیست. هنوز نحوه نفوذ آنها به چوب های سخت مشخص نیست. رافلزیا به آرامی رشد می کند. پوست لیانا ، که در واقع دانه گل در زیر آن رشد می کند ، فقط پس از یک سال و نیم متورم می شود. در همان زمان ، نوعی جوانه تشکیل می دهد که در نهایت برای 9 ماه دیگر به یک جوانه رسیده می شود.
گل رافلسیا بسیار رنگارنگ است. از 5 گلبرگ ضخیم و گوشتی به رنگ قرمز عمیق با رشد کوچک سفید ، شبیه زگیل تشکیل شده است. این گل از دور بسیار شبیه آگاریک مگس بزرگ است. طول گلبرگ به طور متوسط 45 سانتی متر و ضخامت آن 3 سانتی متر است پس از یک گل کوتاه گیاه در طی 2-3 هفته تجزیه می شود. در نتیجه ، رافلزیا به یک توده مشمئز کننده و بی شکل از رنگ سیاه تبدیل می شود.
گل رافلزیای قرمز آجری برای مدت زمان کوتاهی - 3-5 روز مستقیماً روی سطح خاک شکوفا می شود. ظاهر و بو با گوشت پوسیده مرتبط است. این همان چیزی است که گرده افشان ها را جذب می کند - مگس های سرگین.
این گیاه در اصل در جزیره سوماترا کشف شد. مردم محلی به خوبی با رافلسیا آشنا بودند ، اما آنها آن را به روش خاص خود می نامیدند - "bunga patma" ("گل نیلوفر آبی"). بسیاری از اندونزیایی ها ویژگی های خاصی را به رافلزیا نسبت می دادند. به عنوان مثال ، اعتقاد بر این بود که این گیاه به ترمیم شکل در زنان پس از زایمان کمک می کند و تأثیر مثبتی بر عملکرد جنسی مردان دارد.
