فیلم های آلفرد هیچکاک تماشاگر را با رعب و وحشت تکان می دهد. استاد به راهی برای ناخودآگاه انسان پی برد ، و مهارت ها را با کمک رنگ ، موسیقی ، فضا دستکاری کرد.
آلفرد هیچکاک به عنوان استاد ژانر وحشت در سراسر جهان شناخته شده است. برخی او را درخشان ترین کارگردان ژانر خود می دانند. تاکنون ، فیلم های او حتی یک بیننده پیچیده را می ترساند و خون را مجبور می کند در رگ های آنها یخ بزند.
هیچکاک یک فضیلت تعلیق است. او در دشمن سازی در مقابل پدر و مادرش که فرزندانشان از پرندگان ، دیوانگان و پلیس می ترسیدند بسیار عالی بود. او یک نخ پیدا کرد که به ناخودآگاه یک فرد منتهی می شود. به لطف این ، فیلم های درخشان متولد شدند.
برخی معتقدند که هیچکاک براساس ترس خودش فیلمبرداری کرده است. او خودش بسیار از شخصیت هایش می ترسید ، زیرا ، در کودکی ، ترس ها و عقده های زیادی در او نهفته بود که در فیلم ها بیان می شد.
ترس از نگهبانان
پدر آلفرد را می توان یک نویسنده مشترک دانست ، زیرا این او بود که دسته ای از هراس و عقده ها را در پسر قرار داد. هیچکاک پدر تربیت کاتولیک داشت و نسبت به پسرش بسیار سختگیر بود. حتی یک بار او پسر را به جرم جزئی مجازات کرد و از پلیس خواست تا او را برای چند ساعت در سلول انفرادی حبس کند. از این رو ترس از افسران اجرای قانون است.
ترس پلیس به حدی بود که آلفرد از رانندگی امتناع ورزید. اما این منجر به یک حرکت جالب کارگردانی شد - او شروع به استفاده از ترس ناخودآگاه شخص از اتهامی کرد که ناعادلانه مطرح شده است.
تنهایی در کودکی
موفقیت فیلم های هیچکاک نیز به اوتیسم او نسبت داده می شود. او از کودکی هیچ دوستی نداشت ، زیرا توسط راهبان یسوعی در دانشگاه بزرگ شد. او با ظاهری بی نظیر ، از تمسخر همسالان می ترسید. کم کم یک دیوار کامل بین او و دنیای دیگر شکل گرفت.
تعداد کمی معتقد بودند که در پشت ظاهر سرد یک شخصیت عالی و عالی ، یک روح تنها وجود دارد که از پلیس می ترسد و از بیرون تمسخر می کند. آلفرد دوست نداشت به بازی در فضای باز بپردازد ، تنها بودن برای او راحت تر می شد در فکر فرو رفت.
احتمالاً ، در همان دوران جوانی ، او به طرح های نقاشی های آینده خود رسیده است.
شربت شکلات و ویولن
زنان خانه دار و بچه ها ، پس از تماشای فیلم های هیچكاك ، از بیرون رفتن بیرون می ترسند و در كنار پرندگان قدم می زنند. این نه تنها به دلیل طرح و بازی خوب است. آلفرد هیچکاک همیشه در حال تجربه موسیقی ، فضا ، رنگ ، داستان نویسی گذشته نگر بوده است. آزمایشات تقریباً همیشه موفقیت آمیز بود. وقتی می توانید بدون روشن کردن زمینه معمول ، بدون موسیقی کار کنید ، مکث ها را به وضوح نشان می داد.
در فیلم های استاد ، موسیقی اغلب به طور غیرمنتظره شروع به پخش می کند ، که باعث لرزیدن شما می شود. ملودی های یکنواخت ساخته شده توسط ویولن یا پیانو می تواند هرکسی را به سمت خلسه سوق دهد. فرد آرام گرفت و در نا مناسب ترین لحظه دیوانه ای به وجود آمد تا بیننده را لرزاند و از ترس لرزاند.
حقیقت جالب. پرندگان در سال 1963 فیلمبرداری شده اند ، پر از صداهای طبیعی و صداهای الکترونیکی است. عکسهای ترکیبی پیچیده ، که تصاویر شگفت انگیز همراه با صداهای فوق العاده را تولید می کند ، هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارد.
مشهورترین فیلم آلفرد هیچکاک Psycho است که برنده اسکار شد. برای افزودن رمز و راز بیشتر ، کارگردان یک فیلم سیاه و سفید را برای فیلمبرداری انتخاب کرد. همانطور که مشخص شد ، این یک ایده درخشان بود.
هر فیلمی که در سینما پخش شود بیننده را از رعب و وحشت می لرزاند. بعضی از آنها حملات عصبی داشتند. والدین عصبانی از مدیر خود شکایت کردند که بچه ها از رفتن به دستشویی یا یک اتاق تاریک ترسیده اند.
وقتی از استاد بزرگوار س wasال شد که چرا فیلمهای او اینقدر بیننده را تحت تأثیر قرار می دهد ، وی پاسخ داد که فیلم باید با زلزله آغاز شود و سپس تنش به تدریج افزایش یابد.در واقع ، در هر یک از نقاشی های او ، تنش دائماً افزایش می یابد تا جایی که در انتها به اوج خود می رسد. این باعث می شود بیننده یک ساعت و نیم مکان خود را فراموش کند و زندگی شخصیت های اصلی را تجربه کند.
تعجب آور اما درست است
مطالعات اخیر توسط متخصصان مغز و اعصاب آمریکایی به این نتیجه رسیده اند که فیلم های هیچکاک بر آگاهی تأثیر می گذارد ، آنها کنترل آن را به دست می گیرند و او را مجبور می کنند تا وقایع روی صفحه را دنبال کند. آلفرد هیچکاک راهی برای رسیدن به مغز انسان ، آگاهی او پیدا کرد و او را مجبور کرد تا در زمان مناسب به روشی خاص نسبت به یک اتفاق خاص فیلم واکنش نشان دهد.
