کرملین مسکو قلب پایتخت است. اصالت دولت روسیه. قصیده ای برای روح و شخصیت روسی. تلفیقی از مهندسی ایتالیایی و صنعتگری و هویت روسی. نماد مسکو و روسیه. این توسط تاریخ ما ایجاد شده است. اینها دیوار و برج نیستند ، این تاریخ و زندگی کشور ما است.
کرملین مسکو چه بود و چگونه تغییر کرد؟
همانطور که "مسکو بلافاصله ساخته نشد" ، کرملین مسکو نیز به تدریج و در طی چندین قرن و تحت تأثیر شرایط مختلف ظاهر مدرن خود را به دست آورد. تاریخچه دیوارهای کرملین را می توان از قرن 14 در نظر گرفت ، اگرچه البته استحکامات شهر پیش از این در مسکو وجود داشته است. اما در آغاز قرن چهاردهم ، تحت سلطنت شاهزاده ایوان اول کالیتا بود که مسکو وزن سیاسی قابل توجهی پیدا کرد ، مبارزه علیه یوغ مغول و تاتار را آغاز کرد و مملکت های پراکنده را به دور خود جمع کرد.
برای بیش از نیم قرن ، استحکامات چوبی تقریباً هر دهه یک بار نوسازی می شده است ، و به طور مداوم در آتش سوزی ، درگیری های داخلی و حملات تاتارها از بین می رود. تا اینکه بالاخره نیاز به ساخت دیوارهای سنگی رسیده بود. کرملین با سنگ سفید در زمان شاهزاده دیمیتری دونسکوی در دهه 60 قرن چهاردهم ساخته شد. و بیش از صد سال ایستاد.
و فقط در پایان قرن 15 ، دوک بزرگ ایوان سوم تغییر ساختار کرملین مسکو را تصور کرد. سپس دیوارهای آشنا با آجر قرمز با "دم پرستوها" ظاهر شدند ، اما حتی در آن زمان کرملین شکل فعلی خود را به طور کامل به خود نگرفت. فقط در نیمه اول قرن هفدهم. هر 20 برج ، با Spasskaya شروع به ساخت ، انتهای معروف سقف لگن دار را به دست آوردند که شکل خاصی از کرملین مسکو را تشکیل می دهد.
چه کسی ، چه زمانی و چرا تصمیم به ساخت دیوارهای آجری قرمز گرفته است
بازسازی کرملین مسکو با آجر قرمز از اواسط دهه 1980 آغاز شد. قرن پانزدهم و حدود ده سال دوام آورد. دلایل متعددی وجود داشت که بزرگ دوک را بر آن داشت تا بازسازی کرملین - قلعه اصلی حکومت - را آغاز کند. اولاً ، در آن لحظه ، برای اولین بار پس از مدتها ، یك حمله تاتاری دیگر مستقیماً مسكو را تهدید كرد و دیوارهای سابق سنگ سفید ، پس از صد و بیست سال ، قبلاً خراب شده بودند. ثانیا ، مسکو ، که سرزمینهای وسیع اطراف خود را متحد کرد ، پایتخت یک کشور بزرگ شد ، نیاز به بازسازی داشت و از همه مهمتر ، منابع مالی و انسانی برای این کار داشت. ایوان سوم نیاز به نشان دادن قدرت رو به رشد اقتصادی و سیاسی قدرت جوان داشت ، نیرویی که تازه خود را از زیر یوغ سنگین رها کرده بود و خود را به عنوان یک قدرت اروپایی و روشن فکر اعلام کرده بود.
ساخت و سازها که از حدود سالهای 1485 تا 1495 به طول انجامید ، طبق یک برنامه کلی انجام شد که به احتمال زیاد متعلق به استحکام دار معروف ایتالیایی ارسطو فیورووانی بود. با این حال ، بسیاری از معماران مشهور ایتالیایی که در آن زمان در مسکو کار می کردند ، روی اجرای این طرح کار کردند. شاید بیشترین سهم در ساخت کرملین توسط پیترو آنتونیو سولاری ، نویسنده برج های اسپاسکایا ، نیکولسکایا ، بوروویتسکایا و بسیاری دیگر باشد ، که چندین سال کار ساخت را رهبری کرد.
در سال 1493 ، با مرگ سولاری ، ساخت و ساز به طور موقت متوقف شد. سفیرانی که ایوان سوم به میلان فرستاده بود ، آلوسیو دا کارکانو - یکی دیگر از ایتالیایی های با استعداد که به عنوان تزئین پایتخت روسیه خدمت می کرد و با نام آلویز پیر در تواریخ روسیه ماندگار می شوند. در سال 1495 ، این مهندس جسور ، در سال 1495 ، قسمت شمال غربی ناتمام دیوارهای رودخانه Neglinnaya را تکمیل کرد.
برای پایه ریزی محکم لازم بود که شیب باتلاقی بالای نگلینایا تقویت شود. آلويز قديم - مهندس با استعداد - ديوارهاي اين نما را صاف كرد ، آنها را به همان ارتفاع رساند و كشش هاي طولاني برج هاي مستطيل را "خم كرد".
و سرانجام کرملین - آجر قرمز - تکمیل شد.
طول دیوارها حدود 2.5 کیلومتر است. 25 گوشه ورودی و خروجی. ارتفاع از 5 تا 19 متر است ضخامت از 3.5 تا 6.5 متر.از Spasskaya تا برج Moskvoretskaya و بیشتر در امتداد رودخانه Moskva ، بر بقایای پایه و اساس سنگ سفید کرملین قرار دارد.
با این حال ، نباید شایستگی های آنتون فرایازین ، مارکو روفو ، الویز نووی ، و همچنین معماران با استعدادی از نوگورود و ولادیمیر را فراموش کرد ، که نام آنها ، به جز نام واسیلی یرمولین ، در تاریخ حفظ نشده است. بسیاری از استادان ناشناخته روسی و ایتالیایی برای ایجاد جلوه مدرن کرملین مسکو کار کرده اند. و اجازه دهید از پایان قرن XV. ظاهر عمومی در حال تغییر بود ، "بنیاد" - به معنای واقعی و مجازی - آن زمان گذاشته شد.
