مخروطیان خیلی بیشتر از همزن برگریز خود زندگی می کنند. دانشمندان ثابت کرده اند که سرو مکزیکی یا لوزیتانی کبد طولانی مطلق در میان درختان است. محدودیت سنی آن 10 هزار سال است.
انواع و اشکال سرو مکزیکی
سرو درختی است که انواع و اقسام آن بسیار کند رشد می کند. معمولاً فقط در سنین 80-100 سالگی به اندازه متوسطی می رسد و پس از آن رشد می کند. ارتفاع درخت سرو به 40 متر می رسد و عرض تنه آن تا قطر 16 متر می رسد. تاج درخت هرمی یا در حال گسترش است ، بندرت اتفاق می افتد ، اما همچنین اتفاق می افتد که تمام شاخه های درخت در یک صفحه قرار دارند. شاخه های سرو چندین بار منشعب می شوند ، سوزن ها همیشه سبز ، پوسته پوسته ، جفت شده و محکم به شاخه ها فشار داده می شوند. دانه های سرو به شکل مخروطی ، گرد و دارای مقیاس های زیادی برای تیروئید است که هر یک دانه ای صاف است. یک واقعیت جالب این است که دانه ها فقط در سال دوم زندگی به بلوغ می رسند.
مخصوصاً محبوب انواع Benthamii ، دارای یک تاج نازک و سوزن های سبز و آبی است. سرو کمی با مخروط های بزرگ ، Lindleyi ، که سوزن های آن سبز رنگ است ، کمی کمتر رایج است. شکل ستونی Tristis با شاخه های آویزان به پایین ، تعلق این گیاه به سرو را تردید می کند.
شرایط زندگی سرو
انواع سرو به روشهای مختلف نگهداری و در شرایط مختلف زندگی احتیاج دارند. جگر بلند ، سرو مکزیکی ، بسیار بدخلق است. او خشکی را تحمل نمی کند و به مقدار زیادی رطوبت نیاز دارد ، نه در خاک بلکه در هوا. این درخت به گونه های مقاوم در برابر سرما تعلق ندارد ، به آب و هوای گرم نیاز دارد. خاک مناسب برای سرو مکزیکی متنوع ترین است ، شرایط اصلی نفوذ پذیری هوا و زهکشی خوب است ، با در نظر گرفتن این ویژگی ها ، سرو می تواند هم در خاک آهک و هم در خاک سرخ خاک زندگی کند.
غالباً از سرو مکزیکی به همراه آریزونا و همیشه سبز برای پرچین استفاده می شود ، زیرا علی رغم دمدمی مزاجی ، مدل موهای سر را به خوبی تحمل می کند و خود را به هر شکل و فرم می بخشد. در منطقه میانی ، سرو مکزیکی فقط در خانه زندگی خواهد کرد ، زیرا حتی اگر سرپناه نباشد نمی تواند در برابر یخبندان شدید مقاومت کند. در خانه یا در باغ زمستان ، این گیاه به کاشت مجدد مکرر و رطوبت زیاد احتیاج دارد و در عوض فضای اتاقی را که در آن واقع شده است بسیار تازه می کند.
برای اینکه سرو در خانه ظاهر شود ، خرید یک گیاه بالغ در یک مهد کودک ضروری نیست. تمام سروها به راحتی توسط بذر تولید مثل می كنند و مزیت چنین گیاهی نسبت به یك بزرگسال واضح است - نیازی به صرف وقت و تلاش برای سازگاری نیست ، در نتیجه بسیاری از این گیاهان دمدمی مزاج در شرایط جدید می میرند.
از خشک شدن بیش از حد هوا ، سرو زرد شده و سوزن های خود را به طور غیرقابل برگشت از دست می دهد. این امر خصوصاً در مورد درختان سرو که در داخل منزل زندگی می کنند بیشتر صدق می کند. آبیاری ناکافی نیز برای آنها مضر است.
