درکارکارها کشتی های وایکینگ هستند که دارای عقب و کمان بسیار خمیده هستند. تصویر آنها را اغلب می توان در تصاویر توصیف ماجراها و بهره برداری های اسکاندیناوی های باستان یافت.
کلمه "drakkar" از کلمات نورس قدیم drage و kar گرفته شده است. کلمه اول به عنوان "اژدها" ترجمه می شود ، و کلمه دوم - به عنوان "کشتی". یعنی وقتی این کلمه به معنای واقعی کلمه ترجمه می شود به معنی کشتی اژدها است. وایکینگ ها از قرن 9 تا 13 با این کشتی های باستانی سفر می کردند.
مزایای کشتی های وایکینگ
کشتی های اسکاندیناوی باستان برای سفر در دریاهای مواج شمالی کاملاً سازگار بودند. در غیر این صورت ، وایکینگ ها به سختی به دنبال شهرت جهانی مسافران دریا بودند. علاوه بر این ، داركارها برای جابجایی در امتداد رودخانه ها بسیار عالی بودند ، زیرا دارای یك پیش نویس كم عمق بودند. همچنین به وایکینگ ها اجازه داد تا در جریان حملات غافلگیرانه به سرزمین های دشمن ، مستقیماً به ساحل بروند. اضلاع کم دراکارها آنها را در میان امواج بلند نامرئی می کرد و همین امر باعث می شد تا کشتی ها کاملاً نزدیک به ساحل نقاب بزنند.
در پایان قرن نوزدهم ، باستان شناسان در سواحل جنوبی نروژ یک دراککار به خوبی حفظ شده پیدا کردند. محققان یک نسخه دقیق از آن تهیه کردند و پس از آن آزمایشاتی را در آبهای اقیانوس اطلس انجام دادند. در نتیجه این آزمایش ، ثابت شد که کشتی های وایکینگ ، دارای یک بادگیر خوب ، قادر به سرعت تا 10 گره هستند ، که یک و نیم برابر بیشتر از کاراول های اسپانیا ، که کریستوفر کلمب روی آنها قرار داشت ، در نظر گرفته شد پس از بیش از پنج قرن آمریکا را فتح کرد.
طراحی دراکر
دراککار طرحی شبیه موز داشت. بلند و باریک بود. طول برخی از کشتی های اسکاندیناوی قدیمی به 65 متر رسید. طرفین بسیار پایین بودند. این فرم كنترل كشتی را در بادی بسیار دشوار می سازد ، اما حركت بر روی آنها با سرعت بسیار زیاد در امتداد رودخانه ها و دریاها را امكان پذیر می سازد.
یکی از ویژگی های بارز کاراکترها که به لطف آن نام خود را گرفتند ، سر اژدهای تراش خورده بود که روی کمان کشتی قرار گرفت. او نمادهای قدیمی نورس جنگ بود. در هنگام حمله به سرزمین های خارجی ، او دشمنان را ترساند. اما وقتی کشتی ها به زمین های دوستانه می رفتند ، سر اژدها از کمان کشتی برداشته شد.
برای محافظت در برابر تیرهای دشمن ، سپرهای وایکینگ به کناره های کشتی متصل بودند ، که علاوه بر این ، آنها در جنگ نزدیک در هنگام فرود استفاده می کردند. اگر جنگجویان باستان صلح می خواستند ، این سپرها را از کشتی ها به اهتزاز در می آوردند.
دركاركها می توانند از 100 تا 200 سرنشین را در خود جای دهند. این کشتی ها توسط بادبان های مستطیل شکل به حرکت در می آمدند ، اما همچنین تا 35 جفت پارو نیز در کشتی حمل می شدند.
