ساعت یکی از محبوب ترین نمادها در فرهنگ است. آنها نماد زمان ، گذرا بودن آن ، یا برعکس ، ابدیت هستند. ساعت تلاش شخصی است که قبل از گذشت زمان ناتوان است ، حداقل مسیر آن را دنبال کند. با گذشت صدها سال از عمر خود ، این ساعت دستخوش تغییرات زیادی شده است.
ساعات اول
زمان پدیده ای است که فرد قادر به درک آن با هیچ یک از حواس نیست ؛ بنابراین ، تغییرات در طبیعت به او کمک می کند تا زمان را حس کند. زمین به دور خورشید می چرخد ، بنابراین مقدار نور روز یا شب بودن آن را نشان می دهد. این خورشید بود که به اولین نقطه مرجع انسان در زمان تبدیل شد. ساعت آفتابی باستانی ترین چیزی است که بشر اختراع کرده است. آنها یک تیر معمولی بودند که در زمین گیر کرده بودند و یک جدول زمانی در اطراف آن ترسیم شده بود. سایه ای که از تیر به زمین می افتد به عنوان یک تیر عمل می کند. امروزه چنین ساعتهایی اغلب به تزئینات پارک تبدیل می شوند و می توان آنها را در خانه با استفاده از یک ورق کاغذ و سوزن تهیه کرد.
کمی بعد ، ساعت شنی یا ساعت آبی ظاهر شد - آنها زمانی را که شن و ماسه یا آب زمان لازم برای حرکت کامل در امتداد یک سوراخ باریک از بالای ساعت به پایین داشت اندازه گیری کردند.
از ساعت های آتش نشانی به همراه ساعت های ماسه ای و آب نیز استفاده می شد. آنها فتیله ای بودند به طول مشخص ، آغشته به ترکیب آهسته آهسته. فتیله سوخته به معنای پایان یک دوره خاص زمانی بود.
جنبش Antikythera ظاهرا اولین ساعت مکانیکی است. یعنی ، او البته اولین نفر نبود ، اما باستانی ترین نمونه باقی مانده است. این مکانیزم در سال 1901 در یک کشتی غرق شده در نزدیکی جزیره Antikythera یونان پیدا شد. از 37 چرخ دنده برنز در یک جعبه چوبی ، مجهز به صفحه تشکیل شده بود و ظاهراً برای محاسبه حرکت اجرام آسمانی در نظر گرفته شده بود.
حدود 1000 در آلمان ، ابوت هربرت اولین ساعت آونگ را اختراع کرد ، اما موفقیت چندانی کسب نکرد.
اولین ساعتهای مکانیکی با وزن افت حرکت کردند. وزنه سنگ یا فلز که به یک رشته یا زخم طناب روی شافت چرخان گره خورده و به سمت پایین افتاده است ، این شافت را به حرکت در می آورد. از چنین ساعتهایی برای مثال در میادین شهر استفاده می شد.
بعداً ، گالیله گالیله آونگ هربرت را که بعداً در ساعت ها استفاده شد ، بهبود بخشید. در این ساعت ها از قوانین نوسان استفاده می شد.
ساعت مچی و جیبی
در قرن هفدهم ، حرکت به قدری بهبود یافته بود که می توانست در ساعت جیبی جای بگیرد.
ساعتهای جیبی مکانیکی و ساعتهای مچی تقریباً همانند ساعتهای آونگ کار می کنند. فقط این مکانیزم نه توسط یک آونگ ، بلکه توسط یک چرخ دنده - یک میله تعادل هدایت می شود. ساعت دارای یک مارپیچ فلزی کاملاً پیچ خورده است ، از لرزش میله تعادل از یک طرف به طرف دیگر چرخانده و بقیه قسمت ها را به حرکت در می آورد.
کلمه لاتین clocca ، که از آن ساعت انگلیسی ("ساعت") از آن سرچشمه می گیرد ، در اصل به معنای "زنگ" بود ، زیرا زمان نه با کمک فلش ، بلکه با کمک زنگ در ساعت خاصی از روز ردیابی می شد.
به طور کلی ، هر ساعت مکانیکی ساختار مشابهی دارد. آنها دارای یک منبع انرژی هستند ، در این حالت یک فنر زخم ، یک مکانیزم ماشه ، یک آونگ یا بالانس ، یک مکانیزم برای پیچاندن یا جابجایی دست ها ، یک سیستم دنده و یک شماره گیری.
وقتی مکانیزم سیم پیچ ساعت می چرخد ، فنر داخل با شدت بیشتری پیچ می خورد ، اما با گذشت زمان باز می شود. به همین دلیل است که چنین ساعتی باید زخمی شود.
ساعت کوارتز
ساعتهای کوارتز از کریستال کوارتز به عنوان عنصر تولید کننده ارتعاش استفاده می کنند. این ساعت به باتری مانند باتری نیاز دارد. وقتی از باتری شارژ می شود ، کریستال کوارتز به سرعت منقبض و منبسط می شود و نوسانات فرکانس مورد نظر را ایجاد می کند. چنین ساعت هایی دقیق ترین در نظر گرفته می شوند - آنها فقط 60 ثانیه در سال انحراف دارند.
