صحرا خوش آمدترین مکان نیست. آفتاب سوزان و دمای بالا ماندن در شن و ماسه را برای شخص غیر قابل تحمل می کند. علاوه بر خطر گرم شدن یا آفتاب زدگی ، مسافر بدشانس با مانع دیگری روبرو می شود - تشنگی. از این گذشته ، بدست آوردن آب در کویر کار آسانی نیست.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اساساً ، زندگی در کویر حول واحه هاست - جزایر سبز که در اطراف یک توده آب گسترش می یابد که با وجود آب های زیرزمینی یا بارندگی های مکرر تشکیل می شود. منطقی است که چنین مکانهایی را بدون داشتن نقشه و آب شیرین ترک نکنید ، زیرا مسیر یک واحه به واحه دیگر اغلب نزدیک نیست.
گام 2
با مشاهده رفتار حیوانات و پرندگان می توانید در کویر آب پیدا کنید. آثار حیوانات ، فضولات آنها ، حفره های موجود در شن و ماسه وجود حیوانات زنده در این منطقه را نشان می دهد ، که اگر حداقل یک منبع کوچک آب در این نزدیکی وجود نداشت ، غیرممکن بود. همچنین ، وجود رطوبت حیات دهنده توسط گله های پرندگان که هنگام طلوع یا غروب در هوا می چرخند و رشد گونه های گیاهی مانند بید ، نخل ، توت ، صنوبر مثلثی ، گربه ، ریواس نشان داده می شود.
مرحله 3
اگر در این محل هیچ نشانی از آب وجود ندارد ، می توانید با استفاده از کاکتوس های بیابانی ، خرما ، بائوباب و گل ساکس ، عطش خود را رفع کنید. تفاله کاکتوس ها فشرده می شود و در نتیجه از آنها آب می گیرد. جویدن پوست ساکسول نیز می تواند برای مدتی عطش شما را رفع کند. رطوبت حاصل از بائوباب و نخل خرما به همان روش شیره درخت توس ، با ایجاد سوراخ در پوست حاصل می شود.
مرحله 4
تفاوت بین دمای روز و شب در کویر بسیار زیاد است و شب هنگام شب می بارد. این آب را می توان از سنگ ها جمع آوری کرد ، اما این کار باید قبل از طلوع آفتاب انجام شود. نور روز می تواند در عرض چند دقیقه رطوبت را خشک کند.
مرحله 5
گاهی اوقات کویر فقط بی آب به نظر می رسد. در بعضی مواقع ، جریان های خشکی در آن وجود دارد که می تواند مسافری را که از عطش رنج می برد ، ناامید کند. با این وجود ، اگر در بستر این رودخانه فرو بروید ، احتمال زیادی وجود دارد که آب در زیر لایه ماسه ظاهر شود.
