در طول قرن گذشته ، پیشرفت در مطالعه علوم و توسعه فن آوری جدید به اوج قابل توجهی رسیده است ، اما ، با وجود این ، هنوز مکان ها و پدیده های کشف نشده یا کم مطالعه شده در سیاره ما وجود دارد که گاهی اوقات عوارض "جانبی" غیرمعمولی دارند. ناهنجاری مغناطیسی یکی از آنهاست.
میدان مغناطیسی زمین
در اعماق زیر پای ما ، زیر ضخامت پوسته زمین ، چیزی وجود دارد که چندین میلیارد سال است کره زمین را از درون گرم می کند - یک اقیانوس عظیم ماگمای گرم چسبناک. این ماگما از مواد زیادی تشکیل شده است ، از جمله فلزات ، که جریان الکتریکی را به خوبی هدایت می کنند. در سراسر سیاره ، الکترونهای میکروسکوپی در زیر سطح زمین حرکت می کنند و یک الکتریکی و با آن یک میدان مغناطیسی ایجاد می کنند.
در حال حرکت قطب های ژئومغناطیسی
میدان مغناطیسی زمین دارای دو قطب است: قطب ژئومغناطیسی شمالی (واقع در نیمکره جنوبی سیاره) و قطب ژئومغناطیسی جنوبی (واقع در نیمکره شمالی سیاره). یکی از شناخته شده ترین پدیده های غیر معمول در میدان مغناطیسی زمین ، حرکت جغرافیایی قطب های ژئومغناطیسی است.
واقعیت این است که یک میدان مغناطیسی تحت تأثیر همزمان چندین عامل است که به موقعیت ناپایدار آن کمک می کند. این تعامل با محور چرخش زمین ، و فشارهای مختلف پوسته زمین در قسمتهای مختلف کره زمین ، و نزدیک شدن / از بین بردن اجرام کیهانی (خورشید ، ماه) و ، تا حد بیشتری ، حرکت ماگما
جریان ماگما یک رودخانه گوشته غول پیکر است که تحت تأثیر تابش خورشید و چرخش زمین از غرب به شرق حرکت می کند. اما ، از آنجا که اندازه این رودخانه عظیم است ، مانند یک رودخانه معمولی نمی تواند به طور یکنواخت حرکت کند. البته ، در شرایط ایده آل ، کانال رودخانه گوشته باید در امتداد خط استوا اجرا شود. در این حالت ، قطب های جغرافیایی و مغناطیسی زمین با هم منطبق می شوند. اما شرایط طبیعی به گونه ای است که در حین حرکت ، ماگما به دنبال مناطقی با کمترین مقاومت در برابر جریان (مناطق با فشار پوسته کم) است و به سمت آنها حرکت می کند ، میدان مغناطیسی و قطب های ژئومغناطیسی را جابجا می کند.
ناهنجاری های مغناطیسی
بی ثباتی رودخانه گوشته نه تنها بر قطب های مغناطیسی بلکه بر ظهور مناطق ویژه ای به نام "ناهنجاری های مغناطیسی" تأثیر می گذارد. ناهنجاری های مغناطیسی مکان دائمی ندارند ، می توانند قوی تر / ضعیف تر شوند ، از نظر اندازه و علت متفاوت هستند.
شایع ترین پدیده ناهنجاری های مغناطیسی موضعی است (کمتر از 100 متر مربع). آنها در همه جا یافت می شوند ، به صورت آشفته ای قرار دارند و عمدتا تحت تأثیر رسوبات معدنی واقع در نزدیکی سطح زمین بوجود می آیند.
سایر ناهنجاری های مغناطیسی منطقه ای هستند (تا 10 هزار کیلومتر مربع). آنها به دلیل تغییر در میدان مغناطیسی بوجود می آیند. اندازه و مقاومت آنها به ساختار پوسته زمین در یک منطقه معین بستگی دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که یک زمین مسطح به یک کوهستانی عبور می کند ، افزایش شدید پوسته زمین ، هم در سطح زمین و هم در زیر آن وجود دارد. با چنین تغییری در تسکین ، سرعت جریان ماگما به شدت افزایش می یابد ، ذرات ماده با یکدیگر برخورد می کنند و نوسانات در میدان مغناطیسی بوجود می آیند. برخی از معروف ترین ناهنجاری های منطقه ای کورسک و هاوایی هستند.
بزرگترین آنها ناهنجاری مغناطیسی قاره (بیش از 100000 کیلومتر مربع) است. منشا آنها مدیون گسل های پوسته زمین و برخورد با محور زمین است. به عنوان مثال ، ناهنجاری سیبری شرقی به دلیل تغییر محور زمین در این جهت. علاوه بر این ، رشته کوهها رودخانه گوشته را به دو شاخه جریان یافته در جهات مختلف تقسیم کرده اند ، در نتیجه سوزن قطب نما در انحراف غربی در این منطقه قرار خواهد گرفت. در سواحل کانادا ، اوضاع متفاوت است.ناحیه تماس عظیمی از رودخانه گوشته با پوسته زمین وجود دارد که در نتیجه آن شدت میدان مغناطیسی بوجود می آید ، که به نوبه خود محور زمین را به سمت خود می کشد.
با این حال ، جالب ترین ناهنجاری مغناطیسی در جنوب اقیانوس اطلس است. رودخانه مغناطیسی در آنجا در جهت مخالف می چرخد ، در نتیجه میدان مغناطیسی را به گونه ای تغییر می دهد که این منطقه در مقابل بقیه نیمکره جنوبی قرار دارد. این ناهنجاری به این دلیل مشهور است که چندین بار فضانوردانی که بر فراز آن پرواز می کردند قطعات الکترونیکی کوچکی را شکستند.
ناهنجاری های مغناطیسی در سراسر کره زمین پراکنده شده اند ، مکان دائمی ندارند ، ظاهر می شوند و از بین می روند ، قوی تر یا ضعیف می شوند. از جمله ، سالها تحقیق نشان داده است که میدان ژئومغناطیسی این سیاره در حال ضعیف شدن است و ناهنجاری های مغناطیسی نیز قویتر می شوند.
