سیستم های تصفیه فاضلاب سابقه ای طولانی دارند که به قرن ها قبل برمی گردد. به محض ظهور اولین سکونتگاههای سازمان یافته ، مردم نیاز داشتند که امکانات خود را فراهم کنند و از زباله خلاص شوند. ابتدا چاه ها و ناودانها ظاهر شدند و بعداً شهرها مجهز به سیستم های فاضلاب پیچیده تری شدند.
از تاریخ فاضلاب
چندین قرن قبل از آغاز دوره جدید ، در بسیاری از شهرهای جهان باستان ، فاضلاب هایی با نظم ویژه برای حذف فاضلاب وجود داشت. آنها اغلب درست در خیابان های شهر حفر می شدند. گودال ها نه تنها دفع زباله های مایع را فراهم می کردند ، بلکه نقش فاضلاب های طوفانی را نیز ایفا می کردند. چنین سازه هایی در امپراتوری آشور و یونان باستان یافت شده است.
البته ناودان بسیار ناخوشایند بود ، زیرا بوی تعفن از آنها در مسافت زیادی گسترش یافت.
ساکنان روم باستان با ولع خاصی برای بهداشت و تمیز بودن متمایز می شدند. رومی ها از اقدامات مستمر بهبود در شهر آنها افتخار می کردند. سیستم های انتقال آب تمیز و دفع فاضلاب ، که برای آن زمان بسیار مناسب بودند ، در اینجا ظاهر شدند. در قرن چهارم پیش از میلاد ، مقامات شهری تصور کردند که یک سیستم فاضلاب شهری تمام عیار در رم ترتیب دهند که بعداً نام "Cloaca Maxima" را دریافت کرد. محققان معتقدند که این اولین تجربه ساخت یک سیستم فاضلاب شهری یکپارچه بوده است.
Cloaca Maxima
در واقع ، Cloaca Maxima تنها بخشی از سیستم کانال گسترده ای بود که برای تخلیه مناطق پست بین تپه های روم طراحی شده بود. بزرگترین کانال به عرض حدود سه متر ، ارتفاع حدود چهار متر ، با سنگ پوشانده شده و با طاقهای سنگی تقویت شده بود.
این کانال که برای تخلیه مناطق پست طراحی شده بود ، خیلی زود شروع به استفاده برای تخلیه آب باران و فاضلاب خارج از محدوده شهر کرد.
طول کانال کمی کمتر از یک کیلومتر بود. اعتقاد بر این است که این بنا با استفاده از فناوری وام گرفته شده از اتروسک ها ساخته شده است. در ابتدا ، بخشی از شریان فاضلاب باز بود. طاقهای سنگی و عرشه های چوبی فقط بعداً ظاهر شدند. متعاقباً ناودانهای جدیدی در رم ساخته شد. بخشی از فاضلاب مستقیماً به رودخانه تیبر تخلیه می شد و بخشی از فاضلاب از طریق شاخه ها به کلوآکا می ریخت. سیستم فاضلاب شهر به تدریج گسترش و بهبود یافت.
افسوس که با گذشت زمان ، هنر و فرهنگ ساخت تأسیسات فاضلاب پس از حمله بربرها به طور موقت از بین رفت. برای قرن ها ، در شهرهای قرون وسطی اروپا ، فاضلاب و شیب در خیابان های شهر مستقیم از پنجره ها ریخته می شد. می توان تصور کرد که مردم شهر هراسان چگونه از کناره ها خجالت می کشند و از جریان های بوی بد طفره می روند. جای تعجب نیست که در آن روزها بیماری های عفونی بسیار شایع بودند ، که بسیاری از آنها منجر به همه گیری های گسترده ای شد که هزاران نفر جان خود را از دست داد.
