دو نوع طعم دهنده وجود دارد: طبیعی و مصنوعی. طعم دهنده های طبیعی - روغن های اساسی ، ادویه ها ، عصاره های محصولات مختلف - از دوران باستان وجود داشته است. و آنهایی که مصنوعی هستند برای اولین بار در قرن XX در آزمایشگاه با استفاده از تعدادی واکنش شیمیایی ایجاد شدند.
تاریخچه طعم های طبیعی
طعم دهنده های طبیعی از موادی که در طبیعت وجود دارند ساخته می شوند. اینها می توانند طعم دهنده ها و رایحه های پیچیده ای باشند که متشکل از اسانس ها ، عصاره ها ، رزین ها ، روغنهای اساسی ، بو دادن ، تخمیر و حرارت دادن است و نمی توان آنها را از طعم های مصنوعی تشخیص داد.
تفاوت در این است که تمام عناصر استفاده شده توسط انسان ایجاد نشده اند بلکه در شرایط طبیعی وجود دارند.
افزودنیهای ساده تر و آشنا تر را می توان طعم دهنده های طبیعی نیز نامید. اینها می توانند ادویه ، گیاهان ، آب میوه یا میوه ، آب سبزیجات و سایر غذاها باشند. یعنی همه اینها موادی هستند که می توانند بوی مطبوعی به غذا یا چیزی بدهند. سابقه چنین طعم دهنده ها به چندین هزار سال پیش برمی گردد ؛ حتی در دوران باستان ، مردم یاد می گرفتند که از گیاهان و روغن ها برای بهبود طعم و بوی محصولات استفاده کنند. به طور قطع نمی توان گفت که چه کسی به فکر بهبود کیفیت غذا بوده است و نه ارزش غذایی آن. اولین مواد معطر برای بدن در مصر باستان ظاهر شد. پیشنهاداتی وجود دارد که اولین طعم دهنده های غذایی پیچیده در کشورهای عربی باستان ایجاد شده اند.
تاریخچه طعم های مصنوعی
طعم دهنده های مصنوعی نیز طعم های مختلفی به غذا می دهند ، اما با واکنش های شیمیایی ساخته می شوند و موادی هستند که در طبیعت یافت نمی شوند. از نظر ترکیب و ساختار ، شبیه طعم دهنده های طبیعی هستند. در قرن بیستم ، شیمی به حدی از پیشرفت رسید که دانشمندان می توانستند برخی مواد را به صورت مصنوعی سنتز کنند. به عنوان مثال ، آنها از طریق واکنش های شیمیایی پیچیده ایزوآمیل استات ایجاد کردند و متوجه شدند که رایحه موز یا گلابی دارد. در نتیجه ، این ماده برای انتقال این عطر و طعم به غذا استفاده شده است.
مطمئناً نمی توان از مخترع عطر مصنوعی نام برد ، اولین مواد مصنوعی که بوهای مطبوعی از خود منتشر می کنند توسط بسیاری از شیمیدان ها ایجاد شده است اما هنوز به منظور عطر سازی استفاده نشده است. آلدهید توت فرنگی در قرن نوزدهم از استوفنون و الکل اتیل تولید شد و بعداً در تولید عطرها و در صنایع غذایی مورد استفاده قرار گرفت. در آغاز قرن بیستم ، برخی از مواد افزودنی مصنوعی شروع به استفاده از مواد غذایی کردند.
در سال 1935 ، اولین کارخانه تولید مواد معطر مواد شیمیایی و غذایی در اتحاد جماهیر شوروی افتتاح شد.
تاکنون شواهدی مبنی بر ارجح بودن طعم دهنده های طبیعی به مواد مصنوعی وجود ندارد: دارچین لزوماً سالم تر از سینامالدئید نیست و برخی از مواد مصنوعی حاوی ناخالصی های مضر نیستند.
