مدت هاست که مردم در مورد چگونگی محافظت از غذا در برابر فساد فکر می کنند. این مسئله به ویژه هنگامی ضرورت یافت که ایجاد ذخیره برای ارتشهایی که به فعالیتهای طولانی می روند و همچنین برای اعزام به مکانهای دوردست کره زمین ضروری است. راه حل این مشکل اختراع مواد غذایی کنسرو شده و قوطی برای نگهداری آنها بود.
روش کنسرو سازی چگونه بوجود آمد؟
در پایان قرن هجدهم ، ناپلئون بناپارت تصمیم گرفت اروپا را فتح کند. لشكركشهای برنامه ریزی شده برای فتح به روشهای جدیدی برای ذخیره مواد غذایی احتیاج داشت. و سپس ناپلئون اعلام کرد که هرکسی راهی برای تازه نگه داشتن غذا برای مدت طولانی پیدا کند پاداش پولی قابل قبولی دریافت خواهد کرد.
بسیاری از کارشناسان در مورد این سوال تأمل کردند ، اما موفق ترین سوال شیرینی پز و سرآشپز Nicolas François Apper بود. او به این ایده رسید که اگر غذا در بسته بندی هوا نریزد و سپس تحت عملیات حرارتی قرار گیرد ، می توان آنها را برای مدت زمان طولانی نگهداری کرد.
فرضیه درست بدست آمد. محصولات تهیه شده با روش پیشنهادی Upper برای مدت طولانی ذخیره می شدند و پس از باز شدن مشخص می شدند که نه تنها برای مصرف مناسب هستند ، بلکه از کیفیت بسیار بالایی نیز برخوردار هستند. برای ذخیره مواد غذایی ، شیشه های سرامیکی یا شیشه ای از بالا استفاده شد که از نظر گرما بسته بودند. روش کنسرو سازی که توسط اوپین ابداع شد ، سربازان ارتش ناپلئونی را از مشکلات زیادی در تهیه غذا که در طی مبارزات نظامی بوجود می آمد نجات داد.
در سال 1809 ، ناپلئون به اوپر جایزه نقدی اعطا کرد و عنوان "خیرخواه بشریت" را به او اعطا کرد.
اختراع قوطی حلبی
متعاقباً ، پیتر دوراند انگلیسی ، اختراع اوپیر را بهبود بخشید. در سال 1810 ، او قوطی های طرح خود را به ثبت رساند. چنین ظروفی برای نگهداری مواد غذایی کنسروی بسیار راحت تر از ظروف شیشه ای و سرامیکی بود.
البته اولین قوطی ها از نظر ظاهری تفاوت قابل توجهی با قوطی های مدرن داشتند. این ظروف دارای دیواره های بسیار ضخیمی بودند. سطح داخلی آنها با قلع پوشانده شده بود. آنها با دست ساخته شده اند و درب شیشه ها خیلی راحت نبود. آنها چنین کنسروهایی را با چکش و اسکنه باز کردند.
با گذشت زمان ، آمریکا به مرکز صنعت کنسرو سازی تبدیل شد. در آنجا آنها شروع به تولید ماشینهای خاصی کردند که ساخت قوطی به روش خودکار بر روی آنها امکان پذیر بود. در دهه دوم قرن نوزدهم ، کنسرو ماهی و میوه در ایالات متحده به تولید انبوه رسید. در اینجا بود که قلع می تواند ظاهر آشنا خود را پیدا کند ، امروز برای همه آشنا است.
جالب است که آمریکایی ها فقط در اواسط قرن نوزدهم به فکر اختراع دربازکن بودند.
در سال 1870 ، اولین کارگاه تولید مواد غذایی در روسیه ظاهر شد. وی چندین نوع کنسرو تولید کرد که برای نیازهای ارتش در نظر گرفته شده بود. گوشت گاو ، فرنی و گوشت سرخ شده با نخود فرنگی محصور در قوطی ها بسیار مورد توجه مصرف کنندگان قرار گرفت.
