ماه تنها ماهواره طبیعی زمین است. در عین حال ، نزدیکترین ماهواره سیاره ای به خورشید ، پنجمین ماهواره بزرگ سیاره ای منظومه شمسی و دومین جسم درخشان (بعد از خورشید) در آسمان زمین است.
فاصله بین نورپردازی ها و تغییرات آن
قطر ماه (3474 کیلومتر) کمی بیش از 1/4 قطر زمین است. بنابراین ، جرم ماه چندین برابر کمتر و نیروی جاذبه 6 برابر بیشتر از زمین است. نیروی جاذبه متقابل بین آنها باعث می شود ماه در مداری به دور زمین حرکت کند. ماهواره در مدت زمان 27 ، 3 روز کاملاً به دور سیاره می چرخد.
فاصله مراکز ماه و زمین 384 467 کیلومتر است که تقریبا برابر است با مجموع 30 قطر زمین. هر ساله ماه تقریباً 4 سانتی متر از سیاره دور می شود دلیل این امر کاهش مداوم نیروی جاذبه بین اجرام آسمانی است که به دلیل از دست دادن انرژی در سیستم زمین و ماه اتفاق می افتد.
از آنجا که ماه به زمین نزدیک است و جرم آن نسبتاً زیاد است ، فعل و انفعال گرانشی بین اجرام آسمانی به صورت فرورفتگی و جریاناتی اتفاق می افتد که در سواحل اقیانوس ها ، در اجسام مختلف آب و پوسته زمین اتفاق می افتد. به دلیل آنها ، اصطکاک بین کف و اقیانوس ها ، گوشته و پوسته زمین رخ می دهد که باعث از بین رفتن انرژی جنبشی در سیستم ماه و زمین می شود. به همین دلیل ، هر 120 سال ، روز زمین با 0.001 ثانیه طول می کشد.
با در نظر گرفتن فاصله سالانه ماهواره از زمین ، می توان محاسبه کرد که در طی هزار سال ماه حدود 40 متر از سیاره دور خواهد شد.
تحقیق در این زمینه
مردم از زمان های بسیار قدیم سعی کرده اند فاصله زمین تا ماه را اندازه گیری کنند. برای مثال ، دانشمند یونانی باستان ، آریستارخوس از ساموس ، بود. او تقریباً 20 بار در محاسبات خود اشتباه کرده است ، زیرا فن آوری های آن زمان اجازه دقت بالا را نمی دهد.
دانشمندان توانستند فاصله زمین و ماه را با حداقل خطا با استفاده از اسلحه های لیزر اندازه گیری کنند. همچنین تلاش شد این کار با استفاده از فوتون های نوری که از آینه های مریخ نورد ماه منعکس می شود ، انجام شود ، اما در نهایت به شکست انجامید.
تام مورفی ، فیزیکدان دانشگاه سن دیگو می خواست فاصله را تا نزدیکترین میلی متر اندازه گیری کند. او به همراه تیمی از همکارانش پالس های لیزری 100 کوادریلیون فوتون را به بازتابنده های ماه ارسال کرد. در بهترین حالت ، فقط یکی از آنها برگشت و غالباً تلسکوپ حتی نمی توانست این مورد را ثبت کند. فرض بر این است که دلیل شکست در مسیر تحریف شده ای است که در طی آن فوتون ها برمی گردند. به گفته تام مورفی ، دلیل سیگنال بازگشت ناچیز این است که گرد و غبار قمر ماه منشورهای شیشه ای بازتابنده ها را می پوشاند.
