در تاریخ 26 آوریل 1986 ، یک تصادف در نیروگاه هسته ای چرنوبیل رخ داد ، که به دلیل غیر حرفه ای بودن مدیران و کارمندان اداری و فنی ، بزرگترین فاجعه در صنعت انرژی هسته ای اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد ، نتیجه میل به دستیابی به نتایج در هر هزینه ای
فاجعه چرنوبیل در ساعت 1 و 23 دقیقه در تاریخ 26 آوریل رخ داد: در واحد چهارم برق ، راکتور با فروپاشی جزئی ساختمان واحد قدرت منفجر شد. آتش سوزی شدیدی در محل و پشت بام آغاز شد. مخلوطی از بقایای هسته راکتور ، فلز مذاب ، شن و ماسه ، بتن و سوخت هسته ای پخش شده در محل واحد انرژی است. این انفجار مقدار زیادی عناصر رادیواکتیو را در جو منتشر کرد.
علل حادثه
یک روز زودتر ، در تاریخ 25 آوریل ، واحد 4 برای نگهداری پیشگیرانه تعطیل شد. در طی این تعمیر ، ژنراتور توربین بر روی یک چرخ آزاد آزمایش شد. واقعیت این است که در صورت قطع تأمین بخار بیش از حد گرم به این ژنراتور ، مدت طولانی قبل از توقف آن می تواند انرژی تولید کند. این انرژی می تواند در مواقع اضطراری در نیروگاه های هسته ای مورد استفاده قرار گیرد.
این اولین آزمایش ها نبود. 3 برنامه آزمایشی قبلی ناموفق بودند: مولد توربین انرژی کمتری نسبت به محاسبه شده می داد. امیدهای زیادی به نتایج چهارمین آزمون بستگی داشت. حذف جزئیات ، فعالیت راکتور با قرار دادن و خارج شدن میله های جذب کنترل می شود. در نیروگاه هسته ای چرنوبیل ، این میله ها طرحی ناموفق داشتند ، به همین دلیل ، هنگامی که ناگهان برداشته شدند ، "اثر نهایی" بوجود آمد - توان راکتور به جای سقوط ، به شدت افزایش یافت.
متأسفانه ، چنین ویژگی های میله ها فقط پس از فاجعه چرنوبیل به طور دقیق مورد مطالعه قرار گرفتند ، اما پرسنل عملیاتی باید از "اثر نهایی" آگاه باشند. پرسنل از این موضوع اطلاع نداشتند و در حین شبیه سازی خاموش شدن اضطراری ، آن افزایش بسیار شدید فعالیت راکتور اتفاق افتاد که منجر به انفجار شد.
قدرت انفجار با این واقعیت مشهود است که درب بتونی 3000 تنی راکتور خاموش شده ، از سقف واحد قدرت شکسته و در طول مسیر ماشین بارگیری و تخلیه را حمل می کند.
عواقب حادثه
در نتیجه فاجعه چرنوبیل ، 2 کارمند نیروگاه هسته ای کشته شدند. 28 نفر بعداً بر اثر بیماری تشعشع درگذشت از 600 هزار مدیر تصفیه شرکت کننده در کار در ایستگاه تخریب شده ، 10 درصد در اثر بیماری پرتوی و عواقب آن جان خود را از دست دادند ، 165 هزار نفر از کار افتادند.
مقدار زیادی از تجهیزات مورد استفاده در تصفیه باید از قبرستان ها ، درست در منطقه آلوده ، خارج شده و رها شود. پس از آن ، این روش به آرامی شروع به تبدیل شدن به ضایعات فلز و ذوب مجدد آن کرد.
مناطق وسیعی به مواد رادیواکتیو آلوده شده بودند. یک منطقه محرومیت در شعاع 30 کیلومتری نیروگاه هسته ای ایجاد شد: 270 هزار نفر به مناطق دیگر منتقل شدند.
قلمرو ایستگاه غیرفعال شد. یک حرکات مخدر محافظ بر روی واحد قدرت تخریب شده ساخته شده است. این ایستگاه بسته شد اما به دلیل کمبود برق در سال 1987 مجدداً افتتاح شد. در سال 2000 ، تحت فشار اروپا ، ایستگاه سرانجام بسته شد ، اگرچه هنوز توزیع را انجام می دهد. حفره محافظ خراب شد ، اما بودجه ای برای ساخت یک جدید وجود ندارد.
