مساله معیارهای کیفی اسکناس البته به اندازه بیان کمی آنها نیست. با این وجود ، درک اینکه چه فلزات و آلیاژهایی برای تولید تراشه های چانه زنی در طول استفاده از آنها در روسیه استفاده شده است ، جالب خواهد بود.
پول گرانبها
از قرن به قرن دیگر ، انواع فلزات برای انتشار سکه استفاده شده است. از ابتدای قرن هجدهم ، سه فلز اساسی برای این مورد استفاده شده است - البته در درجه اول ، طلا ، نقره و همچنین مس. از سال 1828 ، پلاتین به صفوف آنها پیوست. با این حال ، سکه های پلاتین مدت زیادی دوام نیاوردند. در حال حاضر در سال 1845 ، تولید آنها کاملاً متوقف شد و مواد مصرفی از گردش خارج شدند.
تا سال 1926 ، هیچ تغییری در موضوع تراشه های چانه زنی ایجاد نشد. در همان سال ، مس در سکه ها با برنز آلومینیوم جایگزین شد. پول نقره درست تا سال 1931 صادر شد و سپس پول کوپرونیکل جایگزین آنها شد. از این رو می توان گفت که دوره جدیدی از تولید سکه آغاز شد ، که در آن فلزات گرانبها کاملا جایگزین آلیاژهای فلزات غیر گرانبها شدند.
سکه های برنز و برنج
در طی 26-57 سال قرن بیستم از آلیاژی به نام برنز آلومینیوم (95٪ مس و 5٪ آلومینیوم) برای ضرب سکه در اسکناس های یک ، دو ، سه ، پنج کوپک استفاده می شد. مزیت اصلی این نوع سکه ها سخت بودن آنها نسبت به سلف های قبلی خود است.
سکه های برنجی از آلیاژ مس و روی ریخته می شدند. آنها همچنین بسیار سخت بودند ، اما هنوز از نظر مکانیکی پایدارتر از سکه های برنز آلومینیوم نیستند. از برنج آلیاژی از سال 58 تا 91 قرن گذشته در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برای تولید سکه در سکه های یک ، دو ، سه و پنج کپک استفاده می شد و در سال 1991 ، ده سکه کوپک از برنج ریخته شد. در 92-93 سال پایان قرن بیستم ، پنجاه و صد سکه روبل از برنج در روسیه تولید شد. از سال 1997 ، سکه های برنجی از ده و پنجاه کپک ظاهر شده اند ، و این آلیاژ اکنون در سکه های دو روتی ده روبل نیز استفاده می شود.
کوپرونیکل و نیکل
کوپرونیکل آلیاژی از مس ، روی ، نیکل به نسبت 3: 1: 1 است. این آلیاژ از نظر شیمیایی و مکانیکی بسیار مقاوم است. در دوره 31 تا 57 سال قرن گذشته ، از آن برای ضرب سکه های ده ، پانزده و بیست کوپک استفاده می شد. از سال 1997 - برای سکه های با ارزش یک و پنج کوپک و برای سکه های پنج روبل.
آلیاژ مس و نیکل مقاومت کمتری نسبت به کوپرونیکل دارد. برای صدور سکه در اسکناس های ده ، پانزده ، بیست و پنجاه کوپک و سکه روبل در سالهای 58-91 قرن 19 استفاده می شد. در دوره 92-93 ، سکه های ده ، بیست ، پنجاه و صد روبل از این آلیاژ ضرب شده است. از سال 1997 ، در روسیه ، سکه هایی از این آلیاژ در قالب یک و دو روبل تولید می شود.
سکه های مدرن
اکنون آنها سکه های روکش فلزی ده و پنجاه کوپکی تولید می کنند (فولاد با آلیاژ مس پوشانده شده است) و سکه های ده روبل از برنج آبکاری می شوند ، در حالی که سکه ها با ارزش های یک ، دو و پنج روبل نیکل اندود می شوند.
در نقطه عطف نود و یکم در اتحاد جماهیر شوروی سوسیس ، ابتدا یک سکه دو فلزی صادر شد - یک سکه ده روبل. تفاوت سکه های دو فلزی در این است که قسمت خارجی و درج داخلی آنها از آلیاژهای مختلف ساخته شده است.
