از نظر مدت خواب ، یک فرد در میان حیوانات "رکورددار" نیست و با این حال او قسمت قابل توجهی از زمان را در این حالت می گذراند - به طور متوسط 8-9 ساعت ، یعنی حدود یک سوم روز.
مدت زمان خواب یک شاخص فردی است ، برخی از افراد کمتر می خوابند ، دیگران بیشتر. اما آنچه بیشتر انسان ها را متحد می کند عادت خواب شبانه است. این را می توان با سنت تثبیت شده توضیح داد: از نوزادی به کودک یاد می دهند شب بخوابد ، بزرگسال مجبور می شود شب بخوابد زیرا زندگی عمومی در این زمان متوقف می شود - نه مغازه ها ، نه هیچ م institutionsسسه ای و نه وسایل حمل و نقل عمومی کار کردن. اما برای ایجاد چنین سنتی در دوران باستان ، باید ریشه در طبیعت بشر داشت.
دلایل خواب شبانه
انسان تنها موجود زنده ای نیست که دوره فعالیت او در روز کاهش می یابد و در تاریکی می خوابد. پرندگان سحرخیز از خواب بیدار می شوند و در میان پستانداران حیوانات روزانه بسیار بیشتر از حیوانات شبانه هستند.
در تنظیم ریتم شبانه روزی - چرخه روزانه بیداری و خواب ، نقش اصلی را هورمون ملاتونین ، تولید شده توسط غده صنوبری بازی می کند. فقط در تاریکی تولید می شود و این خواب شب را توضیح می دهد. چنین مکانیزمی در مسیر تکامل جا افتاده بود زیرا این کلید رمز بقا برای اجداد بشری بود.
احساس اصلی برای انسان و سایر نخستی ها بینایی است که از طریق آن فرد حدود 80٪ اطلاعات را دریافت می کند. وقتی وارد چشم انسان می شود ، نور پراکنده می شود. سلولهای خاصی ندارد که نور را متمرکز کنند - مثلاً در گربه ، بنابراین فرد در تاریکی بسیار ضعیف می بیند.
قبل از اختراع نور مصنوعی ، انسان شب ها درمانده بود: تهیه غذا و فرار از دست شکارچیان برای او دشوار بود. در نتیجه ، افرادی که دوره فعالیت آنها در شب شب کاهش یافت به سرعت درگذشتند. کسانی که ریتم شبانه روزی آنها باعث می شود در طول روز بیدار بمانند و شب را برای خواب ترک کنند ، زنده مانده و فرزندان خود را از دست داده اند.
شبی در فرهنگ
اگر در طول روز انسان باستان می توانست خود را "مسلط به اوضاع" بداند ، شب هنگام ، مانند "قلمرو بیگانه" ، جایی كه نمی تواند به خوبی جهت گیری كند ، احساس ناامنی می كرد. به همین دلیل ، تقابل شب و روز ، که مشخصه بسیاری از فرهنگ هاست ، گونه ای از تقابل دودویی "دوست یا دشمن" است ، که نه بر روی فضا ، بلکه به موقع انجام می شود.
از زمان های بسیار دور به نظر می رسید که شب چیزی ترسناک است. تا قرن 18 اعتقاد بر این بود که هوای شب حاوی بخارهایی است که برای سلامتی مضر است. افسانه ها فعالیت جادوگران و موجودات خارق العاده خصمانه با انسان را با زمان تاریک روز مرتبط می کردند.
انسان چیزی خطرناک ، اهریمنی و در حیوانات شبانه دید. به همین دلیل افسانه هایی در مورد گرگینه ها ساخته شده است ، گربه ها را یاران جادوگر می دانند و شیاطین در نقاشی ها و نقاشی های دیواری اغلب با بالهای تار مانند خفاش به تصویر کشیده می شوند.
سایه ترس باستانی ناشی از شب در روح انسان مدرن زندگی می کند. درست است ، در حال حاضر ، این ترس اغلب با دلایل واقعی تعیین می شود. و با این حال ، در شب ، شخص بسیار بیشتر از قربانی شدن مجرمان می ترسد ، اگرچه این اتفاق می تواند در طول روز رخ دهد.
