جوشکاری قوس الکتریکی ، که به طور گسترده ای در تولید مدرن استفاده می شود ، ظاهر خود را مدیون دانشمندان و مهندسان برق روسیه است. در سال 1902 ، آکادمیست V. پتروف در طی آزمایشات کشف کرد که هنگامی که جریان الکتریکی بین دو الکترود کربن عبور می کند ، یک قوس خیره کننده تشکیل می شود که دمای بسیار بالایی دارد. این اثر در جوشکاری قوس کاربرد دارد.
جوشکاری قوس: اولین تجربه ها
آکادمیسین روسی V. V. پتروف ، که اولین کسی بود که وقوع تخلیه الکتریکی بین دو رسانا را توصیف کرد ، پدیده کشف شده را با دقت مطالعه کرد. وی اظهار داشت که می توان از گرمای تولید شده در طی این فرآیند برای ذوب طیف گسترده ای از فلزات استفاده کرد. این اولین گام در جهت ایجاد جوشکاری قوس الکتریکی بود که به یک دستاورد برجسته در مهندسی برق تبدیل شد.
اولین تلاش برای اتصال فلزات با تأثیر بر روی آنها با جریان الکتریکی ، در سال 1867 توسط مهندسی از ایالات متحده ، تامسون انجام شد. او دو قطعه فلز را گرفت و آنها را محکم به یکدیگر فشار داد و پس از آن جریان ولتاژ پایین ، اما مقاومت بالا را از طریق این سیستم عبور داد. لبه های قطعات شروع به ذوب شدن می کنند. در این لحظه مخترع مجبور شد مفصل را با چکش آهنگر فورج کند و پس از آن آنها به هم متصل شدند.
تقریباً در همان زمان ، مهندس آلمانی زرنر سعی کرد با استفاده از یک الکترود کربن به فلزات بپیوندد. جاهای خالی را به صورت افقی قرار داد و پس از آن الکترودها را برای آنها آورد - دو در هر طرف. اکنون لازم بود که یک جریان الکتریکی از کل سیستم عبور داده شود ، در نتیجه فلز بسیار داغ می شود. اما بعد از خاموش کردن جریان ، اتصال باید همچنان با چکش پردازش شود.
اختراع جوشکاری قوس
با این وجود ، نیکولای نیکولایویچ بناردوس به درستی بنیانگذار روش جوشکاری قوس قلمداد می شود. مخترع روسی اولین کسی بود که ایده ای را مطرح کرد ، ایده ای که بعداً پایه ای برای این روش پردازش فلز شد. در سال 1882 ، بناردوس دستگاهی را طراحی و ساخت که با آن امکان جوشکاری کیفی قطعات در یک میدان متناوب و در یک جریان گاز وجود داشت. برای جوشکاری قوس ، او از الکترودهای کربنی استفاده کرد.
بناردوس همچنین روش کنترل مغناطیسی قوس الکتریکی را کشف کرد. در طول راه ، مخترع تکنیک هایی را برای استفاده موثر از شار و اتوماسیون فرآیند جوشکاری توسعه داد. وی همچنین روش جوشکاری نقطه مقاومت را آزمایش کرد. تعدادی از راه حل های طراحی بناردوس توسط وی هم در روسیه و هم در خارج از کشور ثبت اختراع شد.
یکی دیگر از مهندسان روسی ، نیکلای گاوریلوویچ اسلاویانوف ، روش جوشکاری قوس را که قبلاً توسعه یافته بود ، بهبود بخشید. در حقیقت ، او یک اختراع مستقل ساخت و پیشنهاد داد که از الکترودهای کربنی بلکه فلزی استفاده نشود. اسلاویانف همچنین یک ژنراتور جوشکاری و سیستمی ساخت که امکان تنظیم طول قوس را فراهم می کند. راه حل های مهندسی که در عمل توسط مخترعان روسی به کار گرفته شد ، پایه ای برای یک روش جوشکاری جدید بود که اهمیت خود را در تولید مدرن از دست نداده است.
