نقشه ها و نقشه برداری برای مطالعه سطح کل سطح زمین کلیدی است. به لطف این نقشه ها است که بشر توانسته است اطلاعات جغرافیایی را از منابع دوره های مختلف به صورت منظم درآورد. توسعه نقشه ها و نقشه برداری کل تاریخ بشر را همراهی کرده است.
قدیمی ترین نقشه ها
قدیمی ترین داده های نقشه برداری در منطقه کامونیکا (ایتالیا) به صورت نقاشی سنگ پیدا شده است. باستان شناسان تاریخ آنها را به عصر مفرغ اختصاص داده اند. به عبارت دیگر ، نقشه هایی که به صورت شماتیک رودخانه ها و جنگل های مجاور را نشان می دهند ، در اوایل 3500 سال قبل از میلاد ، مدتها قبل از ظهور نوشته ها در آن منطقه ، ظاهر شدند. این نشان می دهد که مردم قبلاً اهمیت نمایش شماتیک یک سطح را درک و درک کرده اند. قدیمی ترین نقشه باقی مانده روی کاغذ ، نقشه پاپیروس تورین است که در موزه مصر تورین به نمایش گذاشته شده است. این یکی از شاخه های خشک شده رودخانه نیل - وادی همامات را به تصویر می کشد. واقعیت این است که در این منطقه مصریان باستان از طلا ، مس ، قلع و سنگ استخراج می کردند. تحویل این محموله ها از طریق زمین به شمال کشور دشوار بود ، بنابراین با استفاده از ارتباطات رودخانه ای حمل شد. جای تعجب است که در این نقشه علاوه بر توصیف رودخانه ، مکان های وقوع برخی منابع مفید واقع در نزدیکی دشت رودخانه به صورت شماتیک نمایش داده شده است.
یکی دیگر از مصنوعات نقشه نگاری ، نقشه بابلیان جهان است که در خاک رس به تصویر کشیده شده است. این نمایشگاه در موزه بریتانیا در لندن به نمایش گذاشته شده است.
نقشه برداری یونان باستان
آثار علمی فیلسوفان یونان باستان مانند اراتوستن ، هیپارخوس ، کلادیوس بطلمیوس انگیزه واقعی در توسعه نقشه برداری شد. برای اولین بار اراتوستن توانست عرض و طول جغرافیایی را بر روی نقشه ها به تصویر بکشد. هیپارخوس و کلادیوس بطلمیوس اولین کتاب درسی در زمینه نقشه برداری را ایجاد کردند. شایان ذکر است که حتی در آن زمان اظهارات مربوط به صفحه سطح زمین زیر سوال رفت. به عنوان مثال ، آناکسیماندر معتقد بود که زمین به شکل یک استوانه است.
قرون وسطی نقشه برداری عرب و ظهور قطب نما
در این دوره ، توسعه نقشه برداری کند شده است. همه دانشمندان اروپایی آن زمان متمایل به این باور بودند که زمین هنوز شکلی مسطح دارد. اعراب با تکنیک بطلمیوسی نقشه برداری ، آن را به طور جدی بهبود بخشیدند. به عنوان مثال ، آنها تعیین عرض جغرافیایی را با ارتفاع خورشید کنار گذاشتند ، زیرا این کار را به لطف آسمان پرستاره با دقت بسیار بیشتری انجام داده اند. در آن زمان ، قدیمی ترین اختراع چینی ، قطب نما ، به اروپا آمد. این موضوع باعث جنجال جغرافی دانان آن دوره شد. به اصطلاح "پورتولان" ظاهر شد - اولین نمودارهای دریایی در تاریخ ، رئوس مطالب سواحل نزدیک به نقشه های مدرن.
دقیق ترین نقشه جهان آن دوران توسط عرب ها ، یعنی توسط مسافر ال-ادریسی ایجاد شده است.
رنسانس و دوران مدرن
این زمان با کشفیات بزرگ جغرافیایی آن دوران پیوندی ناگسستنی دارد. کشف سرزمین اصلی جدید توسط کلمبوس در سال 1492 باعث افزایش علاقه به نقشه برداری شد. تا سال 1530 ، سواحل آمریکا به طور کامل کاوش و نقشه برداری شد. یک مطالعه دقیق از نقشه های ایجاد شده قبلی و شرح سواحل استرالیا و آسیا منجر به ایجاد اولین اطلس کره زمین توسط Gerhardt Mercator و Abraham Ortelius در سال 1570 در آلمان شد. به لطف کار آنها ، یک سیستم واحد برای نمایش داده های نقشه برداری به تصویب رسید. در قرن هجدهم در فرانسه امکان اندازه گیری ارتفاع از سطح دریا وجود داشت که منجر به ایجاد اولین نقشه های توپوگرافی شد.
قرن 20 و نقشه برداری مدرن
در دهه دوم قرن بیستم ، بشر موفق به توصیف دقیق کل سطح زمین شد. بررسی های توپوگرافی در سراسر جهان تا اواسط قرن ادامه داشت. تعداد زیادی نقشه برای استفاده در حوزه های مختلف زندگی اختراع شده است: چشم انداز ، ناوبری ، نقشه آسمان پرستاره ، بستر دریا و غیره.
