در پایان قرن بیستم ، ساکنان روسیه این فرصت را پیدا کردند که تمدن آمریکا را بهتر بشناسند. روس ها شوکه شدند: شهروندان ایالات متحده ، که مدت هاست تبلیغات رسمی آنها را "جانوران خونخوار" نشان می دهد که مشتاق آتش زدن تمام جهان در آتش جنگ هسته ای هستند ، مردم بسیار خوبی بودند. روسها به خصوص شیو manner لبخند مداوم آمریکایی ها را به خود جلب می کند. از طرف دیگر روس ها به عنوان یک قوم بی نهایت لبخند برای خود شهرت ایجاد کرده اند.
آمریکایی های مداوم لبخند نه تنها روس ها را به حسن نیت استثنایی خود متقاعد می کنند ، بلکه توهم یک زندگی بی دغدغه در خارج از کشور را ایجاد می کنند. کسانی که تسلیم جذابیت و مهاجرت شدند خیلی زود از سبک زندگی آمریکایی و لبخند آمریکایی ناامید شدند.
لبخند آمریکایی به قدری با روسی متفاوت است که حتی کلمه انگلیسی آن را "لبخند" می نامند.
جنبه اجتماعی
لبخند مداوم یک آمریکایی چیزی در مورد احساسات واقعی او نمی گوید. این نشانه گشودگی عاطفی نیست - برعکس ، وسیله ای برای پنهان کردن حالت واقعی شماست ، که دیگران نیازی به دانستن آن ندارند.
این یک قاعده فرم خوب است که حالت عاطفی خود را در جامعه غربی به طور کلی و در جامعه آمریکا به طور خاص پنهان کنید. می توانیم بگوییم که لبخند آمریکایی عبارت تقلیدی از عبارت "من خوبم" است ، که معمولاً در پاسخ به یک تبریک گفته می شود. از دیدگاه آمریکایی ، لبخند نزدن به صحبت کردن به همان اندازه غیر سلامتی است که هنگام ملاقات سلام نکردن.
نگرش مردم روسیه به شیوه لبخند زدن مداوم به وضوح توسط این ضرب المثل بیان می شود: "خنده بدون دلیل ، نشانه حماقت است". این فقط خندیدن نیست ، بلکه لبخند زدن هم هست. در جامعه روسیه ، معمولاً لبخند زدن هنگامی است که با یک حالت عاطفی واقعی مطابقت داشته باشد ، معمول است. یک فرد همیشه نمی تواند در وضعیت بالایی قرار داشته باشد ، بنابراین عادت به لبخند زدن به طور مداوم باعث هشدار روس ها می شود و آنها را به شخص نسبت به غیر صمیمیت مظنون می کند.
جنبه روانشناختی
لبخند آمریکایی "وظیفه" نه تنها با ادب ، بلکه با نظریه روانشناختی نیز مرتبط است ، بر اساس آن فرد می تواند خود را مجبور به تجربه برخی احساسات کند ، آنها را بر روی صورت خود به تصویر می کشد.
ناسازگاری این نظریه واضح است. هر احساسی ، حتی احساسی مثبت ، به آزادسازی به شکل یک عمل جسمی نیاز دارد ، که غیرممکن است با انقباض عضلات صورت جبران شود ، به این ترتیب حالت های صورت از جمله لبخند متولد می شوند. لبخند صمیمانه ای که در روسیه پذیرفته شده تعادل عاطفی را بازیابی می کند.
اگر شخصی خود را مجبور به لبخند زدن بدون تجربه هیچ احساسی کند ، قسمتهای دیگر مغز که با احساسات مرتبط نیستند برای او کار می کنند و سپس تنش عصبی برطرف نمی شود ، بلکه ایجاد می شود. اگر شخصی احساساتی را تجربه کند و دیگران را در صورت خود به تصویر بکشد ، وضعیت به خصوص برای سیستم عصبی دشوار است.
مداوم بودن در چنین ناسازگاری می تواند بار سنگینی برای سیستم عصبی باشد. تصادفی نیست که برخی از اختلالات عصبی - به ویژه نورآستنی - برای اولین بار در ایالات متحده توصیف شد. سنت مراجعه منظم به روانکاو برای اهداف پیشگیرانه نیز از این کشور نشأت گرفته است. لبخند آمریکایی گران است.
