سال 1690 آغاز اولین هجوم طلا در نظر گرفته شده است. برزیلی نامیده می شد. سپس 400000 متقاضی و بیش از نیم میلیون برده به دنبال طلا رفتند. بیش از سیصد سال از آن لحظه می گذرد. روند استخراج این فلز بسیار بزرگتر و دشوارتر شده است.
معدن طلا یک معدن بزرگ است ، عرض و عمق آن در اندازه متفاوت است. لازم به ذکر است که این اشیا significantly به طور قابل توجهی از مکانهای استخراج مواد معدنی دیگر پایین ترند. به عنوان مثال ، ابعاد معدن در نوادا یک و نیم کیلومتر عرض و حدود پانصد متر عمق دارد. و محل معدن ، که در آن زغال سنگ چندین بار استخراج می شود. اما این کار خطر کمتری نمی کند. با افزایش عمق جستجوها ، خطر سقوط بیشتر می شود. برای جلوگیری از این اتفاق ، همه تونل ها با یک مش فلزی تقویت می شوند. طول پیچ و مهره هایی که با آن به سنگ متصل می شود می تواند تا 2.5 متر باشد.
کار مقدماتی
چند متصدی ر dreamیایی دیگر در معادن کار نمی کنند. اکنون این تجارت به متخصصانی با تحصیلات عالی سپرده شده است که بیش از یک سال تمام ظرافتهای این کار را مطالعه کرده اند. علاوه بر این ، خود مکان اصلاً شبیه Klondike نیست. این یک فضای سیاه و کثیف است و طلای موجود در سنگ فقط در زیر میکروسکوپ دیده می شود. به همین دلیل است که قبل از شروع کار ، آزمایشات آزمایشگاهی انجام می شود تا مشخص شود فلز کافی در اینجا وجود دارد یا خیر.
معدن
به منظور تحویل سنگ با طلا به کارگاه های استخراج آن ، حدود 200 تن سنگ منفجر می شود. ماشین آلات عظیم برای پاکسازی و بارگیری استفاده می شود. هرکدام از آنها قادر خواهند بود حداقل 10-15 تن در یک بار بلند شوند. جالب اینجاست که برای هر تن آوار فقط 5 گرم طلا وجود دارد. اما برای تهیه آنها باید سنگ ها را خرد کنید.
آنها بر روی نوار نقاله بارگیری می شوند و از سنگ های آسیاب عبور می کنند. آب به سنگ خرد شده اضافه می شود. نتیجه یک دوغاب تاریک است. شاید به همین دلیل است که این جمله پدیدار شده است: "هر کجا خاک باشد ، پول هم وجود دارد". سپس سیانور به آن اضافه می شود. زغال سنگ بعد. دومی طلا و مواد شیمیایی را جذب می کند. سپس آخرین مرحله انجام می شود ، که در آن غلظت طلا به طور قابل توجهی افزایش می یابد. اما راه عبور آن به منظور جلوگیری از هجوم فلزات بی کیفیت به دقت پنهان است.
پس از آن محلول ذغال سنگ ، سیانور و طلا وارد مخازن می شود. الکترودهای فولادی در آنها غوطه ور هستند ، که فلز را به خود جذب می کنند و ناخالصی های غیر ضروری بر جای می گذارند. این فرآیند الکترولیز نامیده می شود. با کمک اسید سولفوریک ، میله ها از بین می روند. فقط طلا باقی مانده است. همچنین در قالب ها ریخته می شود. و فقط در این صورت است که ظاهری آشنا به خود می گیرد. اما اکنون خلوص آنها فقط 90٪ است. قبل از فروش دوباره تمیز می شوند.
