انسان مدرن در رحمت خرافات است و چیزی کمتر از اجداد دور خود نخواهد پذیرفت. حتی کسانی که به فال اعتقاد ندارند ، حداقل در مورد گربه سیاه بدبخت یا روزهای "بدشانس" هفته می دانند. یکی از مشهورترین علائم ، غذاهایی است که ظاهراً شکسته می شوند.
درباره ظروف قابل شکستن همه چیز روشن نیست. به عنوان مثال ، اگر بشقابی در خانه جدید بشکند ، این ممکن است به این معنی باشد که مهاجران جدید از خانه دار خوششان نیامده است و آنها نباید انتظار خوشبختی در مکان جدید را داشته باشند. اما بیشتر اوقات آنها در مورد یک فال خوشبخت صحبت می کنند و در عروسی ها حتی برای خوشحالی عینک می زنند.
توضیحات خانگی
یک تفسیر ساده از فال توسط محقق مشهور زبان روسی و فولکلور V. I. دهل: این علامت راهی برای جلوگیری از خجالت است ، مخصوصاً اگر میهمان هنگام ضیافت بشقاب یا فنجانی را بشکند. میزبان ناراحت نخواهد شد ، و مهمان شرمنده نخواهد شد.
شاید این نشانه با این واقعیت مرتبط باشد که ظروف خانه های دهقانان از چوب ساخته شده است. بشقاب چینی قابل شکستن به عنوان یک کالای لوکس در نظر گرفته شد ، بنابراین به نظر می رسید که بشقاب ها فقط در خانه های شاد و ثروتمند شکسته می شوند.
به نظر می رسد همه این توضیحات منطقی است ، اما چنین دلایلی برای وقوع علائم چنین دلایلی کافی نیست. ریشه هرگونه خرافات در تفکر اسطوره ای نهفته است.
میراث باستان
با بازگشت به عادت شکستن عینک در یک عروسی ، باید توجه داشت که یک بار از لیوان های شیشه ای برای این منظور استفاده نمی شد ، بلکه یک گلدان خاکی بود که به تازگی از آتش برداشته شده بود. این در حال حاضر جزئیات مهمی است ، زیرا آتش همیشه یک ماده مقدس در نظر گرفته شده است. غذای قربانی ، همانطور که بود ، به خدایان منتقل می شد و در آتش می سوخت.
اگر به یاد بیاوریم که گلدان فقط شکسته نشده بود ، اما در همان زمان آنها گفتند: "قربانی آتش سوزی حتی واضح تر می شود". در واقع ، این یک طلسم است ، جذابیت یک شخص به ارواح یا خدایان است.
بنابراین ، در ابتدا ، شکستن ظرف ها برای خوشبختی قربانی است که درخواست نوعی از خدایان بت پرست را با نوعی درخواست همراه می کند. اما چرا مجبور شدید گلدان را بشکنید؟
اولین خدایان مردم باستان اجداد و در ابتدا - تمام اعضای متوفی خانواده بودند. اولین فداکاری ها تمام کسانی است که با آنها به شخصی که به زندگی پس از مرگ رفته است ، داده شده است. قابل توجه است که ابزار کار در گورهای باستانی شکسته شده و کاسه های سفالی شکسته شده است. این منطق خاص خود را دارد: برای اینکه مرحوم کار را با خود به دنیای دیگر ببرد ، آنها باید "بمیرند".
اینگونه بود که شکستن ظروف به یک قربانی تبدیل شد ، که طبق تصور انسان باستان ، قرار بود لطف ارواح و خدایان و در نتیجه خوشبختی را برای او فراهم کند. انتظار خوشبختی از بشقابی که به طور تصادفی شکسته در زمانهای بعدی شکسته شود ، انعکاسی دور از این ایده های بت پرستانه است.
