با شنیدن "فلفل دلمه ای" ، اولین چیزی که ممکن است به آن فکر کنید این است که از بلغارستان آمده است. اما به همین سادگی نیست. در واقع ، فقط در روسیه فلفل دلمه ای بلغاری نامیده می شود. و این به دلیل سابقه طولانی سفر این محصول به سراسر جهان است.
چرا "بلغاری"؟
پاپریکا یا فلفل دلمه ای ، میوه یک گیاه گیاهی یک ساله در خانواده گل شبدر است. اگرچه معمول است که در روسیه آن را "بلغاری" بنامند ، آمریکای مرکزی وطن آن محسوب می شود. فلفل وحشی هنوز در مکزیک ، کلمبیا و دیگر کشورهای منطقه رشد می کند. این فلفل غیر داغ برای رسیدن به کشور ما مسیری طولانی را طی کرده است. در پایان قرن پانزدهم ، اسپانیایی ها ابتدا آن را به اروپا آوردند ، سپس از طریق پرتغال فلفل به ترکیه آمد و چندین قرن بعد فلفل دلمه به بلغارستان رسید.
در کشورهای اروپایی بیشتر به صورت چاشنی به صورت زمینی استفاده می شد. تقریباً هرگز به صورت تازه مصرف نمی شد. اولین کسانی که کشت این محصول را برای غذا شروع کردند اسپانیایی ها بودند. اما این پرورش دهندگان بلغاری بودند که انواع شیرین را با میوه های بزرگ پرورش دادند. پاپریکا طعم غذاهای اروپایی را به طرز قابل توجهی متنوع می کرد ، زیرا در آن زمان ادویه ها و ادویه جات بیشتر از هند تهیه می شد و هزینه زیادی می برد. اسپانیایی ها از آمریکای مرکزی فلفل چیلی هم آوردند ، اما همه اروپایی ها این چاشنی گرم را دوست نداشتند. و فلفل قرمز ، برخلاف چیلی ، طعم نرم و شیرینی داشت. فلفل دلمه ای به ویژه در بالکان طرفداران زیادی داشت. کلمه "پاپریکا" ، که اکنون در سراسر جهان استفاده می شود ، اصالتاً مجارستانی است. ادویه مجارستانی دارای رنگ قرمز روشن ، عطر و بویی شدید است. از کیفیت عالی آن قدردانی می شود.
در پایان قرن هفدهم ، بلغاری ها فلفل دلمه ای را به خاک اوکراین ، مولداوی و روسیه آوردند. ما قبلاً این فرهنگ را با نام "فلفل ترکی" می شناختیم. در تواریخ اسلاوی قدیمی ، این واقعیت ذکر شده است که "گیاهان دارویی" ، همانطور که این گیاه نامیده می شد ، برای اهداف دارویی استفاده می شده است. آنها برای کم خونی ، سرگیجه ، آسم تحت درمان قرار گرفتند و طعم فلفل فقط در اوایل قرن نوزدهم قابل درک بود. در زمان اتحاد جماهیر شوروی ، جریان اصلی منابع فلفل دلمه ای از بلغارستان تأمین می شد - به این ترتیب نام "فلفل دلمه ای" در کشور ما ریشه دواند.
خواص مفید فلفل دلمه ای
امروزه از فلفل دلمه ای چه به صورت تازه و چه خورشتی ، سرخ شده یا پخته استفاده می شود. این به عنوان جز the اصلی غذاهایی مانند lecho ، paprikash عمل می کند. آن را با گوشت چرخ کرده با برنج ، پنیر دلمه ، پنیر فتا و غیره پر می کنند. چاشنی تهیه شده از فلفل قرمز خشک به گوشت ، ماهی ، غذاهای سبزیجات اضافه می شود. آن را با پنیر ، پنیر دلمه و تخم مرغ چاشنی می کنیم. می توان گفت این محصول همه کاره است.
فلفل دلمه ای منبع ویتامین های گروه B ، A ، C ، E ، P ، PP است. سرشار از پتاسیم ، کلسیم ، آهن ، فسفر ، ید و سیلیسیم است. برای تأمین دوز روزانه این عناصر ، 30-40 گرم فلفل دلمه ای کافی است. به دلیل فراوانی مواد مغذی ، فلفل بلغاری برای افرادی که از بیماری های قلبی عروقی ، افسردگی و کمبود ویتامین رنج می برند ضروری است. فلفل دلمه ای به بهبود گردش خون کمک می کند ، تأثیر مفیدی بر وضعیت مو و پوست دارد و اشتها را تحریک می کند.
