این جمله "دنیای نازک بهتر از یک جنگ خوب است (یا یک دعوا)" اغلب شنیده می شود. بنابراین آنها می گویند برای نشان دادن اینکه رویارویی باز همیشه مفید نیست ، درست است ، در جایی که بهتر است یک نگرش بی طرف نسبت به یکدیگر داشته باشیم - "صلح بد".
این عبارت هم در سیاست ، هم در مورد روابط بین الملل و هم در بحث صحبت در مورد ارتباطات بین مردم قابل اجرا است.
معنای سیاسی
در واقع ، جنگ همیشه شیطانی ، خسارات و فداکاری های اجتناب ناپذیر است ، که بعضاً غیرقابل جبران است ، هم برای طرف حمله کننده و هم برای طرف دفاع. حفظ روابط بین کشورها در چارچوب دیپلماتیک ، اجتناب از این بدبختی ، تلاش برای یافتن مصالحه و حتی راه های همکاری حداقل در برخی از موضوعات را فراهم می کند.
اگر سیاستهای دولتها در همان زمان متفاوت باشند ، اگر ساختار و نظم داخلی آنها با یکدیگر خصمانه باشد ، چندان مهم نیست - در هر صورت ، حفظ صلح ، حتی روابط "بد" ، هرچند دوستانه نیست ، اما مدارا ، بسیار بیشتر از درگیری نظامی آشکار است.
به یادآوری دوران جنگ سرد کافی است ، زمانی که کشورهای اردوگاه های سوسیالیستی و سرمایه داری با یکدیگر روبرو شدند. بله ، هر طرف طرف دیگر را به عنوان یك دشمن بالقوه می دید ، آماده ورود به رویارویی آشكار بود ، اما رهبران كشورها این خرد را داشتند كه درگیری نظامی علنی را شروع نكنند ، كه ناگزیر به فاجعه ای جهانی تبدیل می شود.
معنای انسانی
در روابط بین فردی ، حفظ نگرش بی طرف و بردبار نسبت به یکدیگر نیز در بیشتر موارد مفیدتر از یک مشاجره آشکار است. خشنود کردن از همه غیرممکن است و همیشه شخصی وجود دارد که دیدگاه ها ، رفتار و سبک زندگی شما را آزار می دهد. خوب است اگر اینها افراد تصادفی باشند ، اما در مورد همکاران یا حتی اقوام چطور؟ آیا واقعاً عاقلانه است که "در جنگ" با آنها شروع کنیم؟
بسیار عاقلانه تر است که افرادی رفتار کنید که نسبت به کمبودها و ضعف های دیگران تحمل داشته باشند - این به شما امکان می دهد از مشاجره و درگیری جلوگیری کنید ، حداقل ظاهر ظاهری روابط خوب را حفظ کنید و در نتیجه اعصاب و قدرت خود را ذخیره کنید.
مسلماً یک مشاجره می تواند انگیزه شما را در حل برخی مشکلات پیش آمده در ارتباطات ایجاد کند. اما "یک مشاجره خوب (یا جنگ)" ، نه یک درگیری سازنده ، بلکه یک درگیری مخرب است ، که برای از بین بردن سرانجام روابط و ارتباطات موجود طراحی شده است ، و سنگ اندازی نمی کند.
درگیری سازنده به شناسایی اختلافات کمک می کند و آنها را ترغیب می کند تا آنها را حل کنند.
بنابراین اگر برقراری ارتباط با یک شخص ، به نوعی رضایت بخش نبودن ، به طور کلی مهم و قابل توجه باشد ، آیا ارزش شروع "جنگ خوب" را دارد؟ آیا بهتر نیست صبور باشید و سعی کنید اعمال و خصوصیات شخصیتی همسرتان را همانطور که هست بپذیرید؟ علاوه بر این ، اگر فقط در مورد تحریک خود ادامه نمی دهید ، بلکه سعی می کنید بفهمید که چرا یک شخص به این شکل درآمده است و چرا او به یک روش یا روش دیگر عمل می کند ، می توانید یک توضیح منطقی پیدا کنید.
به عنوان یک قاعده ، بهترین راه برای درک یک شخص این است که سعی کنید خود را در جای او ، "در کفش" تصور کنید.
و درک اولین قدم برای پذیرش و بخشش است.
