موز در روسیه مدتهاست که از عجیب بودن متوقف شده است ، اما هنوز هم بسیاری از مردم نمی دانند که این میوه ها از کجا و چگونه رشد می کنند. در همین حال ، موز نه تنها میوه های شیرین است ، بلکه ساقه های مفید ، گل های تزئینی زیبا نیز هستند.
موز ، که همه عادت دارند آن را میوه بدانند ، دور از میوه است. موز یک چمن است ، اما عادی نیست ، بلکه غول آسا است و اندازه آن از 5 تا 15 متر است. این گیاه فقط در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری رشد می کند ، زیرا برای گیاهان به مقدار زیادی رطوبت و گرما نیاز دارد.
از جوانه های موز گاهی اوقات به عنوان درخت موز یاد می شود ، اما این بیشتر به اندازه گیاه مربوط می شود تا با گیاه شناسی بودن آن. یک گیاه نه تنها همانطور که درخت باید فاقد یک تنه باشد ، بلکه به معنی معمول کلمه ساقه ندارد. ساقه موز از سطح زمین تقریباً نامرئی است ، فقط برگهای آن قابل مشاهده است که طرفداران واقعی و عظیمی هستند و به یک متر عرض و 6 متر طول می رسند.
زندگی موز
موز می تواند مانند اکثر انواع رایج گیاهان خیلی سریع رشد کند. این گیاه فقط در یک سال به 8 متر می رسد. میزان رشد ، اندازه چمن و میوه های آن به تنوع بستگی دارد. انواع مختلفی وجود دارد - حدود 500 نوع. در این میان موزهای خوراکی از انواع مختلف رنگ و اندازه و انواع غیر قابل خوردن وجود دارد که در تولیدات صنعتی استفاده می شود (به عنوان مثال ، پارچه یا موز ژاپنی).
موز بسیار زیبا شکوفا می شود. یک گل آذین بزرگ از مرکز شبکه برگها ، معمولاً صورتی یا بنفش ، با گلهای نرم مخملی ظاهر می شود. در کشت موز در کشاورزی ، گلها را قطع می کنند تا میوه ها بهتر برسند ، در غیر این صورت گیاه به سادگی قدرت و مواد مغذی کافی ندارد. یک دسته موز در زیر هر یک از این گلها متولد می شود.
برگ های عظیم ، میوه های موز را به طور قابل اعتماد از اثرات محیطی تهاجمی می پوشاند: نور خورشید ، حشرات ، بارش
میوه موز یک توت آبدار است که در پوسته چرمی متراکم محصور شده است. در گوشت موز است که دانه ها رسیده می شوند. بعد از رسیدن میوه ها ، برگها و ساقه کاملاً از بین می رود و شاخه های جوان جدید گیاه بعدی از پایه جوانه می زنند.
محل تولد موز
موز در کشورهای نزدیک استوا رشد می کند ، زیرا رسیدن میوه به آب و هوای گرمسیری - سطح بالایی از رطوبت و گرمای ثابت - نیاز دارد. از جمله کشورهایی که بیشترین حجم موز در آنها کشت می شود ، کشورهای آفریقا ، آمریکای لاتین ، کارائیب و اقیانوس آرام است. اکثر این کشورها موز را برای مصرف داخلی می کارند ، فقط تعدادی برای صادرات.
هر دسته موز می تواند حداکثر 300 موز داشته باشد.
در کشت محصول موز ، میوه ها مجاز به رسیدن نیستند ، زیرا پس از آن دیگر نمی توان از آنها برای غذا استفاده کرد - میوه ها پس از رسیدن به راحتی خراب می شوند. به همین دلیل است که برداشت هنوز سبز است. موز سبز از نظر طعم شیرین قابض است ، شبیه سیب زمینی است ، اما برای مصرف مناسب نیست. میوه های نارس موز پس از برداشت ، در انبار ، زرد و رسیده قرار می گیرند ، همانطور که همه به دیدن آنها عادت دارند ، موز چند روز بعد تبدیل می شود.
