کلمه "تنظیم رقص" دارای دو قسمت ریشه یونانی است. نیمه اول آن در ترجمه به معنای "رقص" است ، دوم - "نوشتن". در اصل اصطلاح "رقص رقص" به معنای ضبط مستقیم حرکات در رقص بود. اکنون به طور کلی هنر رقص را رقص رقص می گویند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
خود این رقص قبل از نامگذاری ظاهر شد. مردم از زمان های بسیار قدیم می رقصیدند ، ابراز احساسات پیروزی و شکست ، خطاب به خدایان و یکدیگر. سیستم حرکات به خاطر سپرده شد و از نسلی به نسل دیگر منتقل شد ، برخی از رقص ها سنتی شد.
گام 2
کلمه "رقص رقص" برای اولین بار در حدود سال 1700 استفاده شد. سپس مفهوم برنامه ها برای فضای صحنه معرفی شد و سپس ضبط های صحنه نگاری از حرکات رقص را رقص گفتند. به تدریج ، روش های ضبط رقص سیستماتیک شد. در قرن نوزدهم ، طراح رقص A. M. سنت لئون رساله ای در زمینه استنوكوروگرافی نوشت ، ایده های او توسط F. A. زورن در این سیستم ، از ارقام شماتیک برای تعیین پاسهای مختلف استفاده شده است. در قرن 20 ، بسیاری از روش های جدید ضبط حرکات رقص ظاهر شده است. به عنوان مثال ، R. Benesh (کرئولوژی) و R. Laban (labannotation) سیستم های خود را توسعه دادند. در كورولوژي ، اردوگاه پنج خطه با نمادهاي معمولي پر شده بود كه نشان مي داد قسمت هاي بدن رقاص در فضاي صحنه قرار دارد. از مزایای سیستم دوم می توان به اختصار ، در دسترس بودن عمومی ، مناسب بودن برای ضبط رقص به سبک های مختلف اشاره کرد. در آن ، حرکات به صورت عمودی ثبت می شدند ، یک ستون جداگانه برای هر قسمت از بدن در نظر گرفته شده بود.
مرحله 3
امروزه ، معنای اصلی اصطلاح رقص با معانی جدید تکمیل می شود. رقص و رقص شامل تمام جنبه های هنر رقص ، از جمله تمام مراحل صحنه سازی یک رقص رقص است. رقص نوعی هنر است که در آن با کمک حرکات ، حرکات رقصنده ، موقعیت او در صحنه ، یک تصویر هنری واحد ایجاد می شود. در عین حال ، باله بالاترین شکل هنر رقص در نظر گرفته می شود ، که می توان آن را نه فقط رقص ، بلکه اجرای موسیقی و صحنه نامید. این بنا بر رقص کلاسیک اروپایی است که رشته های رقص صحنه ای در اطراف آن متحد می شوند: رقص های دوتایی کلاسیک و شخصیت ، تاریخی و مدرن ، و همچنین بازیگری.
