خصوصی سازی مجموعه ای از روابط اقتصادی است که در ارتباط با انتقال اصلاح مالکیت وسایل تولید بوجود می آید: از شکل "دولتی" مالکیت به "خصوصی".
مشکل ساز
ماهیت خصوصی سازی اغلب به عنوان انتقال املاک دولتی به بخش خصوصی اقتصاد تعبیر می شود. بنابراین ، خصوصی سازی در حقیقت یک فرایند اساسی است که تغییرات عمیقی را در ساختار اقتصادی - اجتماعی ایجاد می کند. بدیهی است که چگونگی کارآمد بودن چنین فرآیندی هم به رضایت مدنی در جامعه بستگی دارد و هم اینکه انگیزه های بازار چگونه کار خواهند کرد. در عین حال ، باید به ویژه به اهمیت ارزیابی مقدماتی جامع از امکان سنجی هر اقدام خصوصی سازی در رابطه با پیامدهای احتمالی فرهنگی اجتماعی توجه شود.
در پایان نامه های بحث های متعدد در مورد این موضوع ، اشاره شده است که نتایج اقتصادی خصوصی سازی اغلب منفی است ، یعنی در رابطه با درگیری و اعتراض از دیدگاه عدالت اجتماعی. یعنی خصوصی سازی منجر به غنی سازی غیر موجه در نظر اکثریت اقلیت جمعیت و فقیر شدن خود اکثریت می شود. در عین حال ، این واقعیت که خصوصی سازی باید به عنوان فرآیندی طولانی ، منظم و طولانی مدت در نظر گرفته شود تا درنهایت یک سیستم اجتماعی کارآمدتر از نظر اقتصادی ایجاد شود ، غالباً بحث کافی در این بحث وجود ندارد.
اشکال خصوصی سازی
اشکال خصوصی سازی به چهار دسته اصلی تقسیم می شود: عدم ملی سازی ، توزیع رایگان ، فروش ، ایجاد دارایی های ملی.
لازم به ذکر است که غالباً خصوصی سازی با توجه به قالبهای مختلف - چندین - در ارتباط با یک صنعت در یک زمان انجام می شود ، که به دلیل یک رویکرد یکپارچه برای دستیابی به اهداف بهره وری اقتصادی است.
ملی شدن
ملی شدن ، برگرداندن اموال قبلاً ملی شده به صاحبان سابق یا وراث آنها است. اقدامات مربوط به عدم ملی سازی ، به عنوان یک قاعده ، نشان دهنده تمرکز دولت بر حمایت از حقوق مالکیت خصوصی است.
فروش
متداول ترین شیوه ای که فناوری های مدرن مدیریتی را به خود جلب می کند ، سرمایه گذاری توسط مالکان خصوصی است که منابع رایگان را به دولت می دهد. فروش را می توان به روش آزاد و بسته انجام داد. روش باز فرصتی را برای شرکت های بزرگ توسط شرکت های ذی نفع فراهم می کند ، در حالی که روش بسته - فقط توسط دایره محدودی از کارمندان.
تشکیل دارایی ها
در مواردی که فروش بنگاه های اقتصادی به هر دلیل سیاسی - سیاسی غیرممکن باشد ، سرمایه های خصوصی - دولتی تأسیس می شود که شرکت های مدیریتی می توانند مجموعه ای از بنگاه های صنعتی را مدیریت کنند.
