رکورد جهانی در نگه داشتن نفس در زیر آب 17 دقیقه و 4.4 ثانیه است. این برنامه در تاریخ 30 آوریل 2008 توسط توهمی گرای آمریکایی دیوید بلین نصب شد. و این علی رغم این واقعیت است که یک فرد عادی می تواند فقط 5-7 دقیقه بدون تنفس زندگی کند ، پس از آن هوش می رود و ممکن است بمیرد. آموزش ویژه ای در نگه داشتن نفس به او در این امر کمک کرد.
برای اینکه بتوانید نفس خود را به مدت طولانی نگه دارید ، فقط دم و بازدم تا زمانی که ممکن است کافی نیست. و سپس سعی کنید موفقیت خود را بهبود ببخشید. ما به یک مجموعه کامل از تمرینات تکاملی عمومی و ویژه نیاز داریم که توسط دانشمندان و ورزشکاران کشورهای مختلف ساخته شده است.
ورزش عمومی
چاقی دشمن اصلی تنفس است. اضافه وزن در بدن نه تنها بار سیستم تنفسی است ، بلکه مقدار اضافی سلولهای چربی نیز هست که هر کدام برای فعالیت خود به اکسیژن نیاز دارند. فقط یک فرد با وزن طبیعی می تواند در حفظ نفس موفق باشد.
بیشتر اوقات بدوید. دویدن سیستم تنفسی و قفسه سینه را توسعه می دهد ، باعث کاهش وزن می شود و توانایی ریه ها در جذب اکسیژن را بهبود می بخشد. دویدن در مسافت های طولانی به بدن می آموزد که از منابع ، از جمله اکسیژن ، کم استفاده کند. دویدن با توجه به تنفس به ویژه مفید است: خود را آموزش دهید تا بدود تا برای تعداد معینی از مراحل تعداد مشخصی استنشاق و بازدم وجود داشته باشد.
تمرینات تنفسی را که در یوگا و ورزشهای رزمی چینی شرح داده شده است ، تمرین کنید. ثابت شده است که آنها نه تنها قفسه سینه را به خوبی توسعه می دهند ، بلکه روش کنترل دیافراگم را نیز آموزش می دهند.
به مراقبه و آموزش خودکار بپردازید. این امر برای اینکه بتوانید احساسات خود را کنترل کرده و از همه افکار بیگانه جدا شوید ، ضروری است. توانایی کنترل خود و حواس پرتی توسط هیچ چیز ، یک م importantلفه مهم در تمرین تنفس است.
تمرینات خاص
1- یک نفس عمیق آرام بکشید ، سعی کنید ریه های تحتانی ، میانی و فوقانی را به طور مساوی با هوا پر کنید. سپس به مدت 1 دقیقه نفس خود را حفظ کنید. از طریق لب های جمع شده ، در چند مرحله با بازدم انجام دهید. گونه های خود را باد نکنید. با گذشت زمان ، سعی کنید مدت زمان نفس کشیدن خود را افزایش دهید.
2- برای چند دقیقه نفس شدید بکشید و سعی کنید خون را با اکسیژن تا حد ممکن اشباع کنید. پس از آن ، برای حداکثر زمان نفس خود را استنشاق کرده و نگه دارید. در حالی که نفس خود را نگه داشته اید ، دستان خود را به سمت جلو در سطح قفسه سینه کشش دهید ، انگشتان خود را به مشت مشت کنید. شروع کنید به سرعت بازوهای خود را به عقب برده و آنها را کنار هم قرار دهید تا زمانی که بتوانید هوا را در ریه های خود نگه دارید. در آخر ، تند بازدم دهید.
3. راه رفتن با تمرکز بر تنفس. در حین استنشاق آرام ، تعداد معینی از مراحل با طول برابر را انجام دهید. سپس ، بدون توقف ، و بدون اینکه نفس خود را حفظ کنید ، همان تعداد بازدم را انجام دهید. ورزش را ادامه دهید تا چندین چرخه استنشاق-بازدم را به پایان برسانید. اگر ورزش آسان است ، تعداد مراحل را در هنگام استنشاق و بازدم افزایش دهید. این تمرین باید چندین بار در روز انجام شود.
4. تنفس پایین. دراز کشیده ، یک کف دست را روی شکم و دیگری را روی سینه قرار دهید. استنشاق و بازدم هوا را فقط با استفاده از ریه های پایین شروع کنید. تنفس خود را با دست کنترل کنید: فقط معده باید حرکت کند ، سینه باید بی حرکت بماند. بازدم باید طولانی باشد ، از طریق لب های جمع شده ، استنشاق کمی کوتاه تر از بازدم است.
نفس خود را نگه دارید
خود را در آب غرق کنید ، آرام باشید و چیزی مانند کنار استخر را نگه دارید. سعی کنید از همه افکار اضافی جدا شوید. پس از چند بار تنفس شدید در داخل و خارج برای اکسیژن رسانی خون ، نفس خود را نگه دارید و خود را در آب غوطه ور کنید. در هنگام استنشاق ، سعی نکنید تا حد ممکن ریه های خود را با هوا پر کنید.اگر در 80-75٪ از حداکثر حجم ریه خود استنشاق کنید ، مدت زمان نفس کشیدن به طور قابل توجهی بیشتر خواهد شد. در زیر آب هوا را در دهان خود ذخیره نکنید.
هنگام شنا در زیر آب ، سعی کنید به آرامی و آرام حرکت کنید تا اکسیژن را حفظ کنید. تمرکز خود را بر نگه داشتن نفس خود بگذارید و اجازه ندهید افکار اضافی وارد سر شما شوند. هنگام تماشای اطراف خود در زیر آب ، بیشتر اوقات از دید محیطی خود استفاده کنید. سر خود را دوباره نچرخانید و آن را بلند نکنید - اگر مدت طولانی نفس خود را حفظ کنید ، این می تواند منجر به از دست دادن هوشیاری شود.
پس از مدت زمان طولانی نفس کشیدن ، نباید به شدت بازدم دهید و هوای جدید را استنشاق کنید. حدود یک سوم نفس را بیرون دهید ، سپس دم کنید. و فقط در این صورت یک بازدم و استنشاق کامل انجام دهید.
به یاد داشته باشید ، هرچه آب گرمتر شود ، مدت زمان نفس کشیدن بیشتر می شود ، زیرا در آب سرد بدن به اکسیژن بیشتری نیاز دارد تا دمای بدن را ثابت نگه دارد.
هنگام ورزش در آب ، از کمکی استفاده کنید. او نه تنها قادر به تأخیر در نفس کشیدن خواهد بود ، بلکه در صورت از دست دادن هوشیاری احتمالی بیمه خواهد کرد.
