آواز خواندن زیر دوش غیر معمول نیست. علاوه بر این ، این کار توسط افرادی انجام می شود که غالباً از آواز خواندن در جمع خجالت می کشند یا برخی اوقات بدون دلیل معتقدند که نه صدا دارند و نه شنوا. آنها بدون اینکه بدانند چرا این کار را می کنند آواز می خوانند.
موجی از نشاط
در واقع طبیعی است که آدمی وقتی احساس شادی و خوشحالی می کند ، آواز بخواند. با دوش گرفتن ، او احساس سرزندگی می کند: آب داغ ، ماساژ در حالی که بدن را با پارچه شستشو می مالید ، باعث گردش خون با شدت بیشتری می شود ، قلب تندتر می زند. واتر جت های متضاد باعث تحریک پوست می شوند. منافذ باز می شوند ، فرد نه تنها با سینه پر ، بلکه به معنای واقعی کلمه با کل بدن نفس می کشد!
علاوه بر این ، این دقیقاً در فرآیند دوش گرفتن اتفاق می افتد. تعداد کمی از مردم فکر می کنند که هنگام غوطه ور شدن در حمام آواز بخوانند - این موقعیت به خلق و خوی نسبتاً آرام و قابل تأمل کمک می کند. با قرار گرفتن در حالت ایستاده ، فعالانه فرد احساس انرژی بیشتری می کند و تمایل دارد که این حالت را با آواز بیان کند.
موسیقی جریان های در حال سقوط
صدای آب ، صدای شکستن قطره های زیادی روی سطح پژواک وان ، "همراهی موسیقی" خاصی ایجاد می کند. گوش انسان قادر است ریتم خاص و نوعی هماهنگی را در این کاکوفونی به ظاهر پیدا کند. با درک ارتعاشات اطراف ، می تواند تمایل به پیوستن به آنها را داشته باشد ، به این گروه کر بپیوندد ، صدای خود را به آن اضافه کند. و شخص آواز می خواند ، خود را در هماهنگی با محیط احساس می کند!
توهم تنهایی و انزوا
دلیل دیگری که باعث می شود فرد تمایل به آواز خواندن را در روح خود احساس کند ، توهم تنهایی و انزوا از دنیای خارج است. بله ، او از نظر فکری می فهمد که در آپارتمانی است که شاید در این لحظه عزیزانش حضور داشته باشند و همسایه ها پشت دیوار زندگی کنند. اما فضای بسته بسته حمام یا غرفه دوش ، احساس انزوا از همه این افراد ، از دنیای خارج را ایجاد می کند. فقط دیوارهای مرطوب ، ریزش آب از بالا ، بوی دلپذیر شامپو یا ژل دوش ، بوی تازه خمیر دندان وجود دارد و او برهنه و کاملا تنها است.
افرادی هستند که تاب تحمل سکوت و تنهایی را ندارند. به عنوان یک قاعده ، اینها برون گرا تلفظ می شوند. آنها تلاش می کنند تا فضای اطراف خود را پر کنند ، اگر نه با افراد ، حداقل حداقل با صداها: آنها تلویزیون یا موسیقی را "برای پس زمینه" روشن می کنند. آنها کسانی بودند که احتمالاً با رادیو های دوش یا دستگاه های پخش موسیقی روبرو شده اند که از رطوبت حمام نمی ترسند. اگر چنین شخصی از توانایی فنی خنثی سازی "پوچی و سکوت" اطراف خود محروم شود ، شروع به آواز خواندن می کند.
کسانی هستند که در فضاهای محدود احساس ناراحتی می کنند. شاید چنین افرادی سعی کنند با آواز خواندن خود را روحیه بخشند ، که به طور کلی ، این کاملاً طبیعی است.
آنها همچنین افراد خیلی خجالتی را می خوانند که نمی توانند راهی برای بیان "عمومی" پیدا کنند. احساس امنیت در دستشویی دربسته به آنها جرأت و اعتماد به نفس می بخشد و سرانجام جرات می کنند خود را با صدای کامل بیان کنند!
