در منظومه شمسی ، بسیاری از اجرام آسمانی در مدار خود می چرخند. از سیارات عظیم مانند مشتری و زحل گرفته تا سیارات کوتوله مانند عطارد و پلوتو. اما اجسام دیگری نیز با منشأ طبیعی وجود دارد که بسیار کوچکتر و سبک تر از سیارات هستند ، اما با همان دقت به دور خورشید می چرخند. آنها سیارات کوچک نامیده می شوند. آنها چگونه به نظر می رسند؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
متأسفانه ، ما حتی یک سیاره کوچک را نمی توانیم با چشم ببینیم. حتی اگر او در جو ما باشد ، واقعیتی نیست که ما او را ببینیم. به هر حال ، اندازه بعضی از سیارات کوچک از 50 متر فراتر نمی رود ، البته این کوچکترین سیارات هستند ، همچنین اندازه هایی نیز وجود دارند که اندازه آنها به 100 کیلومتر می رسد.
گام 2
اندازه ها و اشکال
جالب اینجاست که سیارات جزئی شکل مشخصی ندارند. می توانند گرد ، بیضی یا حتی ذوزنقه ای باشند. آنها می توانند هم کوه و هم فرورفتگی داشته باشند. دلیل این امر آن است که این اجسام هسته ندارند ؛ بر این اساس ، آنها دارای میدان جاذبه نیستند. این بدان معناست که آنها هرگز نخواهند توانست کاملاً گردی به خود بدهند! علاوه بر این ، سیارک ها بقایای اجرام آسمانی بزرگتری هستند که زمانی وجود داشته اند.
مرحله 3
بنابراین ، صحبت از اندازه ، ما در مورد خط استوا یا فاصله بین قطب ها صحبت نمی کنیم ، مثل اینکه در مورد زمین صحبت می کنیم. بلکه دانشمندان یک طرف این اجرام آسمانی کوچک را محاسبه کرده و اطلاعات را به مردم منتقل می کنند.
مرحله 4
از طریق یک تلسکوپ ، سیارات کوچک به عنوان ستاره ، به عنوان نقاط نورانی کوچک در مقابل ما ظاهر می شوند. به همین دلیل است که آنها سیارک نامیده می شوند ، که از لاتین به معنای "ستاره مانند" است. اما گروهی از سیارک ها وجود دارند که مدار آنها بین خورشید و عطارد است که به دلیل تابش شدید خورشید با یک تلسکوپ معمولی دیده نمی شود.
مرحله 5
تاکنون دانشمندان حدود چهارصد هزار سیاره کوچک را می دانند. اما تعداد کل آنها می تواند میلیاردها باشد. بیشتر سیارک ها بین مدارهای مریخ و مشتری متمرکز شده اند. برخی از آنها با مدار زمین تلاقی می کنند. در این دوره است که به بهترین وجه از طریق تلسکوپ دیده می شوند.
مرحله 6
سیارک های غیرمعمول
برخی از سیارک ها دارای ماهواره شناخته شده اند. به عنوان مثال ، سیاره کوچک آیدا که توسط فضاپیمای گالیله کشف شده است. قمر آن داکتیل ، مانند تخم مرغ ، در فاصله 100 کیلومتری مرکز سیارک می چرخد.
مرحله 7
برخی از سیارات جزئی یا ذرات آنها به سطح زمین می رسند. پس از سقوط ، شهاب سنگ نامیده می شوند. آنها با غلبه بر لایه محافظ زمین ، قسمت قابل توجهی از سنگ خود را از دست می دهند و عمدتا به صورت سنگ های کوچک در می آیند.
مرحله 8
تصاویر حرفه ای منجمان ایده روشنی از سیارات جزئی ، اشکال و اندازه آنها دارند. دقت چرخش آنها به دور خورشید شگفت آور است ، زیرا اندازه و جرم کوچک آنها می تواند به آنها اجازه دهد از مسیر خارج شوند. اما هیچ اشتباهی در فضا وجود ندارد.
