فعالیت های انسانی تأثیر مخربی بر محیط زیست و به ویژه مخازن طبیعی دارد. طی 50 سال گذشته طبیعت بیشترین آسیب را از صنعت و محیط زیست دیده است. علی رغم اینکه بسیاری از مردم رود گنگ هند را کثیف ترین رودخانه می دانند ، اما رقیب بسیار قدرتمندتری دارد …
کثیف ترین رودخانه کره زمین
آلوده ترین رودخانه جهان و کثیف ترین منبع آب روی زمین رودخانه Tsitarum اندونزی است. این جریان در جزیره بزرگ جاوه جریان دارد ، جایی که آبهای آن توسط ساکنان جزیره برای کشاورزی و تأمین آب استفاده می شود. سیتاروم آبراه اصلی جاوه غربی است ، رودخانه چنان پوشیده از لایه آوار است که هوا به سطح آب آن نمی رسد.
چهل سال پیش ، این رودخانه ظاهری طبیعی داشت - مردم ، حیوانات و گیاهان از آن آب می گرفتند ، اما در دهه 80 صنعت اندونزی به سرعت شروع به توسعه کرد.
پس از ظهور کارخانه ها و کارخانه ها در خاک اندونزی ، حوضه Tsitarum به یک زباله طبیعی تبدیل شد که در آن زباله های صنعتی ریخته می شد و آب فاضلاب تخلیه می شد. در همان زمان ، رودخانه دارای اندازه نسبتاً متوسطی است - فقط 10 متر عرض و 5 متر عمق. آبادی هایی که از آب رودخانه به عنوان منبع اصلی و تنها استفاده می کنند بیشترین آسیب را از آلودگی سیتاروم می بینند.
آرد سیتاروم
افرادی که در نزدیکی کثیف ترین رودخانه جهان زندگی می کنند از آن برای پخت و پز ، روش های بهداشتی ، آبیاری زمین آب می گیرند و کاسه های آشامیدنی حیوانات را با آن پر می کنند. با وجود شرایط کامل بهداشتی ، جزیره نشینان بدبخت به سادگی راه دیگری ندارند - یافتن منبع آب دیگری که در آنجا قابل دسترسی باشد غیرممکن است. با این حال ، برخی از ساکنان حتی از غم و اندوه خود موفق به کسب درآمد می شوند - آنها در قایق ها روی Tsitarum شناور می شوند و انبوهی از زباله ها را مرتب می کنند و بدنبال مواد اولیه مناسب برای پردازش هستند.
سیتاروم غالباً چیزهایی را که به عنوان کالای دست دوم شسته ، تعمیر و فروخته می شود ، به جویندگان می دهد.
با وجود آلودگی هیولای رودخانه ، این دولت آخرین میخ را در تابوت خود کوبید و یک نیروگاه برق آبی در سیتاروم ساخت. در نتیجه ، سرانجام وضعیت اکولوژیکی منطقه متزلزل شد - به هر حال ، نیروگاه برق آبی شناور کردن انبوه زباله ها را در امتداد رودخانه دشوار کرد ، که منجر به تجمع و فروپاشی بیشتر آنها در زیر اشعه خورشید شد.
امروزه نیروگاه برق آبی عملاً کار نمی کند ، زیرا به دلیل آن ، آب نمی تواند آزادانه در امتداد بستر سیتاروم جریان یابد ، که این وضعیت بن بست است. چند سال پیش ، بانک توسعه آسیا 500 میلیون دلار برای پاکسازی رودخانه از زباله های انسانی سرمایه گذاری کرد ، اما هیچ بهبودی در وضعیت اسفناک سیتاروم حاصل نشده است.
