Feijoa از مناطق نیمه گرمسیری آمریکای جنوبی می آید. در پاراگوئه ، اروگوئه ، آرژانتین شمالی و جنوب برزیل رشد می کند. در خانه ، این گیاه در جنگل ها به صورت زیر گیاه رشد می کند. این یک ساکن معمول مناطق نیمه گرمسیری است ، بنابراین تمام تلاش ها برای پرورش آن در آب و هوای گرمسیری بی نتیجه بوده است.
افتتاح Feijoa
Feijoa یک میوه و گیاه زینتی بی نظیر است. اولین بار یک قرن و نیم پیش توسط فردریش زلو ، طبیعت شناس آلمانی کشف شد. نام خاص - Akka Sellova - گیاهی که به نام خانوادگی کاشف و نام عمومی آن دریافت شده است - feijoa ، به افتخار مدیر موزه تاریخ طبیعی برزیل ، که نام او خوان فیخو بود.
Feijoa اولین بار در فرانسه در سال 1890 ظاهر شد. و صفوف پیروزی گیاه در سراسر جهان آغاز شد. 1900 - یالتا و سوخومی. 1901 - کالیفرنیا. 1913 - ایتالیا و سایر کشورهای مدیترانه ای. سپس feijoa توسط گرجستان ، آذربایجان ، کریمه و منطقه کراسنودار پذیرفته شد. جالب توجه است ، این گیاه نیمه گرمسیری ، که به طور قطعی از رشد و باردهی در مناطق گرمسیری امتناع می ورزد ، کاملاً با شرایط رشد در کریمه سازگار است ، جایی که حتی تا 11- درجه سانتیگراد را تحمل می کند در بسیاری از کشورها ، گیاه feijoa با موفقیت رشد کرده و کاملاً به عنوان یک گیاه خانگی میوه می دهد.
شرح گیاه
تیره feijoa از خانواده Myrtle است. فقط سه گونه در جنس وجود دارد که فقط یک گونه اهلی است. این گیاه بوته ای همیشه سبز است ، بیش از سه متر ارتفاع ندارد ، شاخه هایی به رنگ زرد مایل به خاکستری و برگ های سفت بلوغ دارد. برگها از بالا سبز و از پایین به رنگ خاکستری نقره ای است. آنها بوی مشخص شدیدی دارند. Feijoa با گلهای قرمز-قرمز در پایه ، با گلبرگهای بزرگ صورتی-صورتی بسیار زیبا شکوفا می شود.
مهمترین ارزش گیاه feijoa میوه آن است. این توت سبز با کمی رنگ قرمز مایل به قرمز است. شکل بیضی یا مستطیل است. قطر 4-6 سانتی متر. طول - تا 10 سانتی متر (بسته به نوع آن). وزن یک میوه فیجوا از 30 تا 50 گرم است.
ارزش Feijoa
این میوه ها حتی هنگام رسیدن به هیچ وجه اشتها آور به نظر نمی رسند. آنها سبز (به ندرت قرمز یا قهوه ای) و بدون خط باقی می مانند ، شبیه آلوهای نارس با یک توف کوتاه. اما در داخل feijoa یک تعجب وجود دارد - یک تفاله متراکم ، آبدار ، با ترش و ترش با عطر و طعم شگفت انگیز توت فرنگی ، موز و آناناس به طور همزمان. بذرهایی نیز در آنجا وجود دارند ، اما به سختی احساس می شوند و در لذت بردن از طعم نفیس اختلال ایجاد نمی کنند.
تفاله فیجوا حاوی مقدار زیادی ویتامین C است و هرچه میوه بالاتری داشته باشد ، میزان بیشتری نیز دارد. همچنین ، میوه ها حاوی ساکارز ، پنج اسید آمینه ، فیبر ، پکتین ها و مواد پروتئینی هستند. میوه ها کاملاً اسیدی هستند. و آنها دارای ارزشمندترین خاصیت هستند - تجمع ترکیبات ید محلول ، که کاملاً توسط بدن جذب می شوند. از این نظر ، سایر میوه ها و انواع توت ها ، حتی خرمالو ، فاصله زیادی با گیاه فیووا دارند.
