با توجه به نام قارچ - قارچ عسل ، آسان است حدس بزنید که کاملاً لازم است آن را روی کنده جستجو کنید. مانند بسیاری از انواع قارچ ها ، آگاریک های عسل ساپروفیت هایی هستند که از باقیمانده های آلی به عنوان ماده مغذی برای رشد خود استفاده می کنند.
جمع کننده های باتجربه قارچ می توانند محلی را که باید به دنبال قارچ بگردید در جنگل تعیین کنند. به طور معمول ، اینها درختان پوسیده یا کنده های قدیمی هستند که از باد شدید بریده می شوند. گاهی اوقات به اشتباه قارچ های عسلی واقع در چمن را قارچ علفزار می نامند. در واقع انواع زیادی از قارچ های عسلی وجود دارد ، اما همه آنها با یک ویژگی متحد شده اند - آنها بر روی کنده هایی کاملاً پوسیده یا هنوز زنده رشد می کنند. و به اصطلاح قارچ چمنزار این قلمرو را به یک دلیل ساده انتخاب کرده اند - در زیر یک لایه چمن ضخیم بقایای چوب تجزیه شده وجود دارد.
محیط مساعد برای رشد گیاهان زراعی عسل
اگر چنین هماهنگی در طبیعت وجود نداشت ، جنگل ها مدتها در میان چوبهای مرده ، شاخه های افتاده و شاخ و برگ ها غرق شده بودند. مقدار عظیمی از مواد آلی باقی مانده های گیاهی تحت تأثیر قارچ ها به ترکیبات ساده تجزیه می شوند. با توجه به نوع تغذیه ، کلیه قارچ ها به ساپروفیت و انگلی تقسیم می شوند و قارچ های عسلی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. آنها از باقیمانده های آلی تغذیه می کنند و به نوبه خود باعث پوسیدگی و پوسیدگی آنها می شوند.
ساپروفیت ها شامل آگاریک عسل و بیشتر قارچ های کلاه دار هستند اما هر گونه ترجیحات خاص خود را دارد. شخصی برگهای افتاده را دوست دارد ، پرهای پرندگان مرده ، زغال چوب و قارچ تابستانی در بقایای درختان برگریز احساس خوبی خواهد داشت. از طرف دیگر ، آگارک عسل کاذب با لایه خاکستری ، روی چوب درختان درختان سوزنی برگ رشد خواهد کرد. آگارک عسل پاییزی را اغلب می توان روی یک کنده زنده یافت ، بنابراین متعلق به قارچ های انگلی است. با این حال ، آنها همچنین مزایایی دارند - آنها به تجزیه درختانی که به هر حال دیگر زنده نیستند کمک می کند.
مشارکت آگارهای عسل در تخریب بیولوژیکی چوب
قارچ های عسلی بلافاصله روی کنده ها ظاهر نمی شوند. تحقیقات دانشمندان ثابت کرده است که از بین بردن چوب های غیر زنده یک فرایند پیچیده است که به بسیاری از مراحل تقسیم می شود. در ابتدا ، قارچ های ناقص بر روی درخت افتاده مستقر می شوند و فقط از محتوای سلول ها تغذیه می کنند ، بدون اینکه دیواره های آنها از بین برود. به تدریج لکه های خاکستری ، زرد و قهوه ای روی چوب ظاهر می شود. چنین تغییراتی تقریباً تاثیری بر خصوصیات فیزیکی درخت ندارد.
قارچ بازیدال جایگزین قارچ ناقص است. میسلیوم آنها به عمق نفوذ می کند و علاوه بر محتوای سلول ها ، می تواند از محصولات پوسیدگی متوسط تغذیه کند. میسلیوم قارچ های بازال همراه با قارچ های همراه (پنسیلیس) است که به اسیدی شدن محیط کمک می کند. این شرایط مساعدی برای توسعه بیشتر قارچهای بازیدال و ناقص است که قادر به تجزیه سلولز هستند (تریکودرما ، استاکیبوتریس ، برخی از گونه های قارچ های دارویی). با تخلیه ذخایر سلولز ، میسیلیوم قارچهای بازالید از بین می رود. محیط از اسیدی به قلیایی تبدیل می شود و انواع جدیدی از قارچ ها ظاهر می شوند که فیبر و پروتئین را با شدت بیشتری تجزیه می کنند.
در این مرحله ، درخت شکل خود را از دست می دهد ، پوسیده می شود ، با خزه و سایر گیاهان پوشیده می شود - این بدان معناست که زمان قارچ کلاه فرا رسیده است. قارچ های عسلی کار آغاز شده را به پایان می رسانند ، مواد معدنی را معدنی می کنند ، یک لایه خاک حاصلخیز ایجاد می کنند و ذخایر انرژی حیاتی خود را با هزینه یک درخت مرده دوباره پر می کنند.
