برای به دست آوردن اتصالات دائمی در صنعت و زندگی روزمره ، انواع مختلفی از جوشکاری به طور گسترده ای استفاده می شود. به این ترتیب فلزات همگن و آلیاژهای آنها بهم پیوسته می شوند. جوشکاری از نظر اقتصادی سودآور است ، با بهره وری بالا مشخص می شود و کیفیت خوبی از اتصال مواد را فراهم می کند.
فناوری جوشکاری
جوشکاری یک فرآیند تکنولوژیکی است که در آن پیوندهای قوی بین اتمها و مولکول ها در قطعاتی که باید به هم متصل شوند برقرار می شود. برای اطمینان از چنین ارتباطی ، سطح سازه های تصفیه شده ابتدا از آلودگی پاک می شود و فیلم اکسید نیز از قطعات جدا می شود. کارهای مقدماتی کیفیت اتصال را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد.
سطوحی که باید جوش داده شوند دور هم جمع می شوند تا فاصله بین آنها حداقل باشد. سپس قطعات تحت گرمایش محلی یا تغییر شکل پلاستیک قرار می گیرند ، و پس از آن جاهای خالی متصل می شوند ، و یک کل واحد را تشکیل می دهند. در مرحله نهایی ، جوشکاری پردازش می شود.
سه نوع جوشکاری وجود دارد: مکانیکی ، حرارتی و ترمومکانیکی. انواع مکانیکی جوشکاری با استفاده از انرژی فشاری انجام می شود ، به عنوان مثال پردازش قطعات کار با اصطکاک ، انفجار یا سونوگرافی. جوشکاری حرارتی از ذوب مواد با استفاده از انرژی گرمایی استفاده می کند. جوشکاری ترمومکانیکی ویژگی های دو کلاس توصیف شده را با هم ترکیب می کند.
انواع اصلی جوشکاری
جوشکاری قوس یکی از متداول ترین انواع اتصال این مواد است. در این حالت ، از الکترودهای جوشکاری استفاده می شود که در یک نگهدارنده خاص نصب شده و در امتداد درز آینده حرکت می کنند. یک قوس الکتریکی بین میله الکترود و قطعه کار تشکیل می شود ، فلز ذوب شده و جوش را پر می کند ، به تدریج سخت می شود.
در جوشکاری مقاومتی ، یک گرمایش کوتاه از محل اتصال قطعات انجام می شود ، که به معنای ذوب شدن لبه های قطعه کار نیست. در این حالت ، تغییر شکل پلاستیک فلز اتفاق می افتد که منجر به تشکیل یک اتصال جوش داده شده می شود. برای گرم کردن محل اتصال در هنگام جوشکاری با مقاومت ، از یک جریان الکتریکی استفاده می شود که منبع گرما است. در نقاط تماس ، فلز بسیار شکل پذیر می شود ، و این باعث سهولت در اتصال به سطوح می شود.
به طور گسترده ای در تولید و جوشکاری گاز استفاده می شود. در این حالت ، مکانی که قطعات باید به هم متصل شوند ، با شعله گاز در دمای بسیار بالا به شدت گرم می شود. لبه های قطعه کار تحت چنین عملکرد حرارتی ذوب می شوند. یک ماده پرکننده به شکاف تشکیل شده وارد می شود ، که به شکل جوشکاری ایجاد می شود. مزیت جوشکاری گاز نسبت به جوشکاری قوسی این است که قطعه کار تحت عمل جت گاز به صورت نرم تری گرم می شود. این اجازه می دهد تا از این نوع جوشکاری برای اتصال قطعات کار با ضخامت کم استفاده شود.
