جامعه پذیری مهمترین فرایند مرتبط با جذب و تولید مثل هنجارهای اجتماعی توسط یک شخص است. این یک روند چند وجهی است که در طول زندگی فرد ادامه می یابد. با این حال ، معاشرت برای کودکان در سن پیش دبستانی و دبستان از اهمیت خاصی برخوردار است.
پیوند ناگسستنی
شایان ذکر است که آموزش و جامعه پذیری با یکدیگر پیوند ناگسستنی دارند. آموزش یک م organicلفه ارگانیک از روند شکل گیری شخصیت است. این شامل انتقال هدفمند دانش ، قوانین رفتاری ، هنجارهای اخلاقی از نسل قدیمی به جوان تر است.
چند دهه پیش ، وقتی اصطلاح "جامعه پذیری" هنوز گسترده نبود ، کلمه "آموزش" جایگزین آن شد. با این حال ، در حال حاضر ، روانشناسان و مربیان اجتماعی به این نتیجه رسیده اند که جامعه پذیری مفهوم گسترده تری از جمله روند آموزش است.
به طور کلی ، اگر در مورد ماهیت تربیت به عنوان م componentلفه ای از فرایند اجتماعی شدن فرد صحبت کنیم ، جامعه برای اجرای موفقیت آمیز آن ، انواع شیوه های آموزشی را فراهم می کند. آنها طی سالها از طریق آزمون و خطا توسعه یافته اند.
بدون بالا بردن یک شخصیت تمام عیار ، تصور اجتماعی شدن آن به طور کلی غیرممکن است. هر کس ممکن است بگوید ، اما یک شخص نمی تواند خارج از جامعه ، جامعه ای از نوع خودش زندگی کند. و بدون سطح معینی از تحصیل ، همزیستی در این جامعه با افراد دیگر غیرممکن است.
از والدین گرفته تا خودآموزی
آموزش از بیرون به درون ساخته می شود. یعنی در ابتدا ، والدین برای کودک الگوی خود قرار می دهند ، به او نشان می دهند در یک شرایط خاص چگونه رفتار کند. او به یاد می آورد ، رفتار بزرگسالان را کپی می کند ، در حالی که هنوز درونی نمی فهمد که چرا برخی اقدامات را می توان انجام داد و برخی دیگر را انجام نمی دهد. این تربیت به شکل خارجی است.
در حالت ایده آل ، وقتی کودک بزرگ می شود و وارد جامعه می شود ، تربیت بیرونی به درونی تبدیل می شود ، که به یک هنجار اخلاقی در زندگی تبدیل می شود. بنابراین ، آموزش به خودآموزی تبدیل می شود.
با این حال ، کودک نه تنها با "چکش زدن" به هنجارهای عمومی پذیرفته شده ، تحصیل می کند. او ایده تحصیلات را به طور خودجوش ، از همان جامعه ای که قبلاً در آن قرار گرفته است ، بدست می آورد. این اتفاق اغلب ناخودآگاه رخ می دهد. والدین باید بدانند جامعه ای که کودک در آن ایده های اصلی و اصلی را دریافت می کند ، انواع و اقسام نقش های اجتماعی را امتحان می کند ، برای وی فوق العاده مهم است. بنابراین ، همه خوبی های بدست آمده از وی و همچنین بد ، خطر ایجاد جایگاهی در تربیت یک فرد در حال رشد راسخ دارد.
بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که آموزش و پرورش م theلفه اصلی فرایند جامعه پذیری است. معلمان اجتماعی در کنار عنصر مهم اجتماعی شدن شخصیت مانند تربیت ، م componentsلفه هایی مانند یادگیری ، بزرگ شدن ، سازگاری و غیره را از هم متمایز می کنند.
