آتش سوزی که هزاران سال بشر از آن بهره می برد ، هر لحظه می تواند از کنترل خارج شود و باعث بدبختی شود. برای مدت زمان طولانی ، از وسایل بداهه - آب و شن و ماسه - برای مبارزه با آتش استفاده می شده است. تنها در قرن هجدهم بود که از اولین دستگاه های اطفا حریق استفاده شد که تاریخچه خاموش کننده مدرن از آنها آغاز شد.
تاریخچه عوامل اطفا حریق
اولین وسیله ای که در عمل خاموش کردن کاربرد خود را پیدا کرده است ، بشکه ای چوبی پر از آب ، زاج و باروت در نظر گرفته می شود. چنین ظرفی در گرما پرتاب شد و پس از آن ظرف پر شده از باروت منفجر شد. آب پراکنده در هنگام انفجار آتش را خاموش کرد. برای اولین بار از چنین دستگاهی در آلمان در سال 1770 استفاده شد.
در اواسط قرن نوزدهم ، مخترع روسی N. Stafel یک کپسول آتش نشانی پودر منفجره را با نام "Pozharogas" ساخت و آزمایش کرد. به نظر می رسید جعبه ای است که در آن مخلوطی از آلوم ، سولفات آمونیوم ، بی کربنات سدیم و خاک قرار داده شده است. داخل دستگاه یک کارتریج با سیم و یک بار پودر وجود داشت.
در صورت آتش سوزی لازم بود نوار محافظ برداشته شود ، فتیله را آتش زده و جعبه را به مرکز آتش سوزی بفرستیم. پس از چند ثانیه ، دستگاه منفجر شد و اجزای آن دیگر از سوختن جلوگیری کردند.
بعداً ، بدن كپسول آتش نشانی از یك جعبه به استوانه ای شیشه ای با دیواره های نازك تبدیل شد كه از نظر حرارتی مهر و موم شده بود. ترکیب اجزای پر کننده چنین ظرفی نیز تغییر کرد. اما استفاده از چنین ابزاری خیلی راحت نبود - برای این کار شما مجبورید فلاسک را باز کنید و ترکیب را در آتش بریزید. اثربخشی این خاموش کننده های اولیه بسیار کم بود.
توسعه بیشتر کپسول آتش نشانی
در آغاز قرن بیستم ، مهندسی از روسیه A. Laurent یک روش اصلی برای خاموش کردن آتش با استفاده از کف را اختراع و آزمایش کرد. کف خود در طی واکنشهای شیمیایی نسبتاً پیچیده بین محلولهای قلیایی و اسید تشکیل شده است. این روش بعداً اساس خاموش کننده های کف را تشکیل داد که تا به امروز در تعدادی از بنگاه های صنعتی زنده مانده است.
در قرن گذشته ، مهندسی برق به سرعت در حال توسعه است ، که اغلب علت آتش سوزی است. این خواسته های جدیدی را از کپسول آتش نشانی ایجاد کرد. بدنه دستگاه فلزی شد و از مونوکسیدکربن مایع به عنوان ماده فعال استفاده شد. بعداً ، كپسول آتش نشانی به سر شیر و ماشه از نوع ماشه مجهز شد.
برای خاموش شدن م moreثرتر آتش ، از زنگ های مخصوص استفاده شد.
پس از پایان جنگ جهانی دوم ، تلاش مخترعین معطوف به تولید کپسول های آتش نشانی پودر خشک بود که تولید انبوه آن در دهه 60 شتاب بیشتری گرفت. اصل پودر اطفا حریق در آن زمان به عنوان م mostثرترین شناخته شده بود ، اگرچه انواع دیگر کپسول های آتش نشانی از گردش خارج نمی شوند. در عمل اطفا حریق مدرن ، از خاموش کننده های قابل استفاده مجدد از امولسیون هوا و کف هوا نیز استفاده می شود.
